ней з возам). Адбёце валы назад, а то варотаў аччыніць ніяк н[е]можна. Кл. 3. Вельмі натаміць (рукі, ногі). Ня йдзёце босые, ногі атаб'яцё на такой цьвордай сьцёжацца, хоць што абуйце. Сл. На будбулі й на будбулі. Рукі, секучы, атаб'ёш. Дзень пры дні бі й бі бес продыху. Байл. 4. Даць (тэлеграму). Учорэ забыліся адбіць ц[е]ляграмку. Кл. Напішэце, ці ц[е]ляграму адбёце, якім часам cyA А /Ч стрэць. Акажэцяса, дак пад'ёдам, лягчэй будзе. H. ж. АДВУ'ДЗІЦЬ1 (атвудзіць) -дж-у, -дз-іш, перахзаконч. Скончыць вудзіць, па тыпу адрабіць, адхадзіць, адгуляць (сваё). Любіў вудзіць. Але стары ўжэ, бачу слабо, цяжко йці. Атвудзіў сваё [сваё]. Цяпёр унукі вудзіцьмуць. Кл. АДВУ'ДЗІЦЬ2 (атвудзіць) -дж-у, -дз-іш, порах., законч. Адлупцаваць. Кл. А за яблыкі ён вас атвудзіць. Хай толькі застане. Кл. Як адвудзіў, то больш не стане патыкацца. Пас. Я. К. АДЗА'ДУ прысл. Ззаду (ужываецца i ззаду). Так рабіцьмяц[е], то будзяце пёршы[е] адзаду. Пас. Я. К. АДЗЕ'ЖЬІНА р.-ы, жан. Адна рэч з адзення (вопраткі). Адзёжыну можна й у м[е]шок, а зь яды што — у чамайдан. Кл. Што за адзёжыну купіла? Глуск. Усе трэба, ўсё чысьцянька. Трэба й адзёжына, трэба, каб хата ні была пустая. Вольн. АДМЫКА'ТКА р.-i, жан. Такі лаўчак, што можа пад любы замок зрабіць адмыкатку. Хал. Параўн.: у руск. мове отмычка
Дадатковыя словы
абўйце, адвудзіць, адвўдзіў, адзежьіна, адмыкатка, атабяцё, атабёш, атвўдзіць, атвўдзіў, ббльш, будбўлі, бўдзяце, варбтаў, вўдзіць, м[е]шбк, мбжа, мбжна, н[е]мбжна, нбгі, падёдам, рўкі, тблькі, унўкі, учбрэ
7 👁