кае чарніло. Кл. Напрыходзіць (хлопцаў), пааблягаюцца на стол. Пас. Я. К. АБМАНІ'ЦЬ -ю, -іш, -іць, перах., законч. Ашукаць, падмануць. Ватэты крамнік, ці-бо капяраціўшчык, дбуго тут ня ўбудзе. Чаму? Бо абманьвае. Хоць на п'яць, хоць на капёйку, a ўсякі раз абманіць. Кл. АБНГКАЦЬ -а-еш, -a-e, з він. i без яго, законч. Гл. нікаць, нік. Шкаюць бяс канца. Усё куткі абнікаюць, усё (усё) ўбачаць. Кл. Параўн.: абныкаць. Мсцісл. АБСМГХІЧ (абсьміхіч, апсьміхіч) p.-a, мужч. Чалавек, які абсмейвае другіх, насміхаецца з другіх, насмешнік. Хто абсьміхіча любіць? Табё c кагб насьміхаяцца, a каму — сь цябё. Глуск. АБТО'РКАЦЬ (апторкаць) -а-ю, -а-еш, neр а х законч. Абставіць, абгарадзіць што-небудзь галінкамі, утыкаючы іх у зямлю. Скажы, так напалі куры на маю расаду, што ні ўратаваць. Схадзіла, прынёсла лапак да апторкала. Кл. АБУЯ'ЦЬ -я-ю, -я-еш., неперах., законч. Toe, што збуяць (гл.). Мусіць, нёшта зьёла такбя. Бачыш, вочы нёйкія не такія. Усядно, як п'яная. Абуяла, як у буякох хадзіла. Пае. Я. К- Як паходзіш, дзе багоньнік, дак абуяяш. Кл. АДБГЦЬ (атаб'ю, атаб'ёш), перах., законч. 1. Адкалоць, аддзяліць ад чаго-небудзь. Так прыбілі, што адбіць — ніяк. Во табё й дзераўяка! Hi аднаго гваздка, а кроквы ні ўзарваць. I як тут адбіць? Кл. 2. Падаць крыху назад, асадзіць крыху назад (запрэжаных валоў, ко
Дадатковыя словы
абторкаць, абуяць, аптбркала, атабю, атабёш, багбньнік, вбчы, дбўго, камў, крбквы, кўры, мўсіць, напрыхбдзіць, пяная, пяць, чамў, ўбўдзе
6 👁