ЗАДРАТАВАТДЬ2 (задратаваць) -ў-еш, -ў-е, пераходны. Папрабіваць, папраколвадь капыты (каню), нашаўшы па неасцярожнасці ці недагляду на вострыя калючыя прадметы (напрыклад, калючы дрот). Кл. ЗАДУ'ШНЫ (задушны) прыметнік. 1. Пра жывую істоту (чалавек, жывёліна), якая не мае спакою, неаецярожная, носіцца, лезе, дзе небяспечна. Кл. 2. Задушны дзень—дзень, у які здараюцца нечаканыя i непрыемныя шматлікія прыгоды. Кл. ЗА'ЕДЗЬ (заядзь, за[е]дзь) -дз-і, жан. Haсякомыя (авады, мухі, камары, сляпні), якія нападаюць на жывёлу, на чалавека. Цёплае й мокрае лёто, дак німа адбою, — так багато заядзі. Байл. Каб як прыдумалі што труціць заядзь. Кл. Сёлята заядзі, што й у хлявё карове німа спакою. Пае. Янкі Купалы. ЗАЙРДЗЕ'ЦЦА (зайрдзёцца) -'шся, -іцца, законч. тр. Загарэцца чырванню, зачырванець, густа зачырванець; зачырванець, наліваючыся кроўю (твар) ад злосці. Такая порстка, сярдзіта, чуць што—зайрдзіцца, скалола б, што б прымёла (гл. прымёць). Глуск. ЗА'ЙЧЫКАУ (зайчыкаў) прыналежны прыметнік ад зайчык. Хадзёце, тут багата зайчыкавага шчаўлю (гл. зайцаў шчавель). Кл. З А К А З ЕЦ (арф.) -льц-а, мужч. Глёўкая (гл. глёўкі ў выпуску 1959 г.), ацеелівая палоска ў буханцы (над ніжняю скарынкаю) няўдала выпечанага хлеба. Глуск