пуску 1959 г.) ногу. Кл. Забарска ногу рэж[э]. Пас. Янкі Купалы. Параўн.: Забарсня. Краснадворцы Старобінскага раёна. ЗАВА'ДЗЩЬ (завадзщь) безасабовы, непераходны, законч. тр. Завадзіла—занудзіла, зашкодзіла, стала моташна. Ад гарбузікаў (гл. гарбузікі ў выпуску 1959 г.) завадзіло. Кл. ЗАГА'ЛЕЦ (арф.) -льц-а, мцжч., множн.— загильцы (арф.). Жыхар в. Загалле. Кл. ЗАГОўН (загон, загон) -н-у, мужч. Нешырокі ўчастак ворнай зямлі, пасеву, абмежаваны разорамі. Кл. ЗАГСУНЧЫК (загончык, загончык) -к-а, мужч. Памяншальнае ад загон (гл. загон). У нас сёлята на с[е]дз[бе загончык проса пасёяны. Пас. Янкі Купалы. ЗАГУМЕ'ННЕ (загумёньне) -нн-я, ніяк. За гумнамі. Гумны стаялі за вёскаю, гумно кожнага гаспадара насупраць сядзібы. Загумёньням пойдам. Кл. ЗАДО'К (задок) -дк-а, мужч. Будаўнічае. Збітая з дошак сценка ад папярочнай сцяны да страхі; задкоў у будынку—два. Сл. У гэтым значэнні гл. зашчытак. Гл. таксама закот. ЗАДРАТАВА'НЫ (задратаваны, -а(-ая), -ае) дзеепрыметнік ад задратаваць (гл. задратаваць1, задратаваць2). Кл. ЗАДРАТАВА'ЦЬ1 (задратаваць) -у-ю, ~у-еш, пераходны, законч. тр. Уцягнуць у лыч свінні (у храшч) дроцік, каб не рыла. Глуск