ЖОФВАНЫ (жо рваны) -аў, толькі ў множн. Жорны. У вайну йзноў пашлі ў моду жорваны. Млыны ўсё папалілі. Зуб. Жорваны надаёло круціць. Хал. Ж ОФДКА (жортка) -тк-і, жан. Доўгі, што жортка. Жортку на плот прынёс. Зуб. ЖУРАВЕ'ЛЬ (ж уравель) -л -я, мужч. 1. Ж уравель. 2. Бутзлька на тры літры. На в[е]сельлё браў мо п'яць жураўлёў гарэлкі. Пае. Янкі Kyпалы. Ж УРАВОФА (ж уравова) прыметнік ад назоўніка жураў. Адзінаццата н[е]дзёля ат каляд журавова, а дзясята каччына. Кл. Народная прымета аб часе звароту з выраю журавоў i качан.* Ж Ы ВАТОЖ (жываток) -тк-й, мужч. Памяншальнае ад жывот. Хал. ЖЬГЖА (жыжа) -ж-ы, жан. 3 дзіцячае лексікі. Горача, гарачы. Пае. Янкі Купалы. Ж ЭФ Д ЗЕ (ж ардзё, ж эрдзе) -дз-я i -дз-я, ніяк., зборны. Гл. жардзё. Хал., Кл., Сл. 3 ЗА7БАРСКА (зибарска) -ск-і, жан. 1. Частка аборы, якая ўцягнута ў вушкі лапцей. A ў рацэ вады стало па забарскі (вельмі мала, мелка). Кл. 2. Частка аборы, яка я пятлёй ахоплівае ў пад'ёме нагу (пры абуванні лапцей), у кожным лапці па дзве забарскі. Забарска парваласа, дак вуз[е]л муліць (Гл. муліць у вы
Дадатковыя словы
вайнў, журавель, зйбарска, мўліць, падёме, пяць
5 👁