Дыялектны слоўнік (1960). Частка 2. Ф. М. Янкоўскі

г. Параўн.: дзяцеліна. Падлессе Ляхавіцкага раёна, Голдава Жалудоцкага раёна. ДЗЯЦІ'НЫ (дзяціны) -а (-а я), -ae, пры належны прыметнік ад дзіця. Ты ж ні чыё, a дзящны[е] грошы забраў. Кл. E E Ёсць. Побач ужываецца ёсяка, ёсьцяка, есь. ЕЛКАВА'ТЫ ([е}лкаваты, ялкаваты) прыметнік (з адденнем непаўнаты якаеці) ад ёлкі. Гл. ёлкі. Кл. Е7ЛКІ (ёлкі) прыметнік. Ужываецца з назоўнжамі масла, сала. Ёлкае (масла, сала)ў— нясвежае, крыху пажаўцелае i прыгорклае, гаркаватае на смак. Дала б масла, але ёлкае, мусіць. Пас. Янкі Купалы. Параўн.: ёлкі. Мсціслаў. Е'СЦЯКА (ёсьц яка). Ёсць. Побач ужываюцца ёсяка, е, есь. Есь. Гл. е, ёсяка, ёсцяка. Е'СЯКА (ёся к а). Зуб., Хал., Барб., Кл. Гл. е, есь, ёсцяка. ЁУК (ё ўк). Выклічнікава-дзеяслоўная фор-, ма (тылу хоп, шмар г, сцёб) ад ёўкнуць. Гл. ёўкнуць. Кл. ЁУКНУЦЬ (еук н уц ь) -н -у, -н -еш, непераходны. Шуенуць, праваліцца (зусім нечакана) пад лёд, у «акно» на балоце, на дрыгве. К*я., пас. Янкі Купалы. ЁўУНЯ (еўня) -н -і, жан. Будынак, у якім сушаць лён, каноплі, збожжа. Сым. Гл. восець