хавічны. Глуск. Параўн.: удушлівы. Саламір'е Полацкага раёна. Дз ДЗЕВАЧУФ (арф.) -p-a, мужч. Toe, што i дзяўчур (гл. дзяўчур). Кл. ДЗЕЛЬ (дзель) прыслоўе. Дзе-небудзь (апошняе таксама ўжываецца). Ты дзель нахавай (груш-дзічак) «на гарэ (на столі) ці ў сёне, от «смачные будуць, [е]к паляжаць. Кл. ДЗЕУЧАНЯ' (дз[е\ўчаня, дзяўчаня) -ц-і, ніяк. Спагадлівае, «спачувальнае. Дзяўчынка— не зусім сталая ці не вельмі практычная або нямоцная фізічна. Як там нашае дз[е]ўчаня? Ці ето трэба було, ёхаць за сьвёт? Н.-Андр. ДЗЕУЧАНЯ'ТІўА (дз[еІўчанятка) -тк-а,ніяк. Памяншальна-ласкальнае ад дзеўчаня. Гл. дзеўчаня. Кл. ДЗЮ ДЗЮ 'Н (дзюдзюн) -н-а, мужч. Мянушка чалавеку па асаблівасді (манеры) гаворкі. Кл. Д ЗЯ Д О 'К 1 (дзяддк, дз[е\док) -дк-а, мужч. Памяншальнае ад дзед. Хал., Сл., Кл. ДЗЯДО 'К2 (дзядок, дз[е]док) -дк-d, мужч. Невялікі шасток у рыбацкіх «прыладах—у сетды-трыгубіцы, у крызе (гл. крыга ў выпуску 1959 г.). Кл. ДЗЯУЧУФ (арф.) -p-d, мужч. 3 неадабральным адценнем. Хлапчук, падростак, які сябруе з дзяўчатамі. Кл. ДЗЯ'ЦЕЛЬНІК Гл. дзяцельнік у выпуску
Дадатковыя словы
бўдуць, дзеучанятіўа, дзяўчўр, саламіре, удўшлівы
12 👁