ДУПЛЕ7 (дупле) ~л-я, ніяк. Дупло. Шчэ бацькаў дзёд расказваў, нёйкія з вайною сюды прышли Стралялі вацётак (як нямецкія фашисты). Людзі хаваліса па лесе,—хто як. У дупле залазілі (вёдамо даунёй ні такГлёс буў), на дзёраво (на дрэва) ўзлазілі. Кл. У дупле усадзіў руку, выймаў дзятліка, а назад хоць плач. Байл. Гурок з дуплём. Барб. У дупле насыпалі жару й спалілі такую дарагую йгрушу. Кл. ДУПЛЕ'ЧКА (дуплёчко i дуп лёчка) -чк-а, ніяк. Памяншальнае ад дупле (гл. дупле). У дуплёчку саву нашлі, в[е]дзёцца. К л. ДУРЭ'ЦЬ (д ур эц ь, д ур эц ь) -э-ю, -э-еш, непераходны, незаконч. тр. I ўнімку на йіх німа, хату п[е]равар0чваюць. Ці каб чыталі, ці каб штб. Дак не, толькі дурэць. Кл. ДУХ 1 (д у х) -х-у, мужч. Дух, душа, дыхание, жыццё. Гітл[е]ру дух вон i кішкі на ц[е]ліфон. Глуск. ДУХ 2 (д у х) -х -у, мужч. Цёплае паветра. Зачыню юшку, дух пойдзе па хаце, цяплёй стане. Кл. ДУХ 3 (д у х) -х-у, мужч. Пах. 3 майіх кілбас дух так! харошы. Кл. ДЫ 'ХАВЩА (ды хавіц а) -ц-ы, ж ан. Дыхавіца забівае. Кл. Шчэ з таё вайны (з вайны 1914 г.) дыхавіца, газамі атруціўса. Хал. ДЫХАВГЧНЫ (ды хавічны) прыметнік. Хворы на дыхавіцу, задышку. Малады волік, а дыхавгчны. Кл. 3 майгб старота ні работнік: ды