адз. Toe, што i дор. Драньню накрыты быў. Глуск. ДРАТАВА'ЦЬ (дратаваць) -ў-еш, -ў-е, nepaходны, незаконч. тр. Збіваць, сціраць (гарод, па-севы) жывёлаю (капытамі). Кл. Гл. здратаваць. ДРА'ЧКА (драчка) -чк-і, жан. 1. Прылада, якою карыстаюцда цесляры, калі прыладжваюць бервяно да бервяна. 2. Знак, які пакідаюць на бервяне, калі праводзяць па бервяне драчкаю. Кл. Гл. драць драчку, ададраць драчку. Параўн.: драка. Саламір'е Полацкага раёна. ДРЭ'УКА (дрэўко(а)) -к-а, ніяк., звычайна— у множн. Дробныя паленцы (дроў), прызначаныя паліць у грубцы, у бляшанай печцы, на комінку (гл. комінак у выпуску 1959 г.). Дрэвак нанасі'ла поўну печ. Кл. А ёты[е] дрэўкі на зі'му пойдуць. Вольн. ДУБІ'НА (дубіна) -н-ы, жан. 1. Матэрыял з бярозы, дубовая драўніна. Кл. 2. Дуб, адно дрэва дубовае. Кл. 3. Пераноснае. Непаваротлівы, някемлівы, няздатны (пра чалавека). Кл. ДУБЧА'ГА (дубчага) -г-і, жан. Форма ацэнкі ад дубёц. Ho-o-o! Ваўкарэзіна (гл. ваўкарэзіна) ты. Хіба дубчагу на цябе (на каня) вазьму; будз[е]ш бёгці, нідзё дзён[е]сься. Кл. ДУ'БЧЫ К (дупчык, дубчык) -к-а, мужч. Памяншальнае ад дубёц. Кл., В., Вайц. ДУ'БЧЫ ЧАК (дупчычак, дубчычак) -чк-а, мужч. Памяншальнае ад дубёц (гл. дубец, дубчык). В., Кл., Вайц
Дадатковыя словы
дрэука, дўб, дўбчык, дўбчычак, дўпчык, дўпчычак, зіму, нанасіла, саламіре
11 👁