ГУЗАРО'БКА (арф.) -бк-і, жан. Зроблены з бяросты кубачак на ягады. Пае. Янкі Купалы. ГУЗЬГР (гузыр) -p-a, мужч. Ніжняя чаетка снапа. Добрае жыто, калі гузарэ л[е]гчэйшые за каласы. Кл. У гузарох травы багато. Барб. Трэба «ласьці гузарамі на край. Хал. ГУ'ЛІ (гулі) -яў, толькі ў множн. Неадабральнае. Гуляние. Што ў бога вечар — на гулі йдзе. Кл. Гулі й пана (памешчыка) разулі. Зуб. ГУМНІ'ШЧА (гумнішч[э\, гумшшчэ, гумнішча) -шч-а, ніяк. Месца, дзе стаяла гумно. На гумш'шчы крапіва пара-сла. Кд. ГУФА (гура) -р-ы, жан. Гурба снегу. За гурамі праёхаць ні можна. Кл. 3 гуры каталіса. Хал. ГУРО'К (гурок) -к-а, мужч. Агурок. Кл., Хал., Барб., Байл., пае. Янкі Купалы, Вольн., B., Глуск. Параўн.:... гуркі з халаднаватым бляскам расолу i пахам кухмарекіх прьгпраў. Янка Скрыган, Апавяданні, Мінок, 1956, стар. 282. ГУРО'ЧНІК (гурочнік, гурошнік) -к-у,мужч. Сцяблы i лісце агуршу. Кл., пае. Янкі Купалы. Параўн.: агурэчнік. Саламір'е Полацкага раёна. ГУТАТА'ЛКАГл. гутаталка ў выпуску 1959 г. Параўн.: гайданка. Голдава Жалудоцкага раёна. Параўн.: гайдэшка. Падлессе Ляхавіцкага раёна. ГУ'ШКАЛКАГл. гутаталка