ГЭТ А Ц Ь (гэгаць) -а-еш, -a-e, непераходны, Гукапераймальнае. Гусі гзгаюць. Вольн. Д ДАБТТНЫ (дабітны) прыметнік. Той, які ўсяго дойдзе, усяго даб'едца, кемлівы, пранырлівы. Новы дзірэктар (школы), гаварылі, дабітны вёльмі. Кл. Д А БЛ Ё'ХАЦ Ц А (даблёхацца) -а-юся, -а-ешся, законч. тр. ад блёхацца (гл. блёхацца). Сым., пае. Янкі Купалы. ДАБРАВО'ЛЯ Ужываецца толькі з прыназоўнікам па. Гл. па дабраволі. Д А БРЭ'Н НЫ (дабрэнны) -а(-ая), -ae. Форма адэнкі ад прыметніка добры. Каб бачыў, чаш нарасло на (асушаным) балоце! Культура (гл. культура2 ў выпуску 1959 г.) тая na по[е]с. Такая дабрэнна канюшына, што й бачыдь такой ні бачыла. Пае. Янкі Купалы. Д AB Е'Д АЦЦА (давёдацца, давёдацца) -а-юся, -а-ешся, законч. тр. 1. Даведацда. Кл., Вайд., Барб. 2. Праведаць (каго-небудзь). Схадзіла давёдадда ў Барбароў (там жывуць сваякі), а то гадоў шэсь ні була. Кл. Давёдаюея (y бальніцу да хворай) ў ваўторак ді ў сёраду. Вайц. Параўн.: Хадзіла давідацца яе (у слове давідацца гук «i» ў сувязі з дысіміліяцыйным яканнем, як i ў словах сістра, пірайсьці). Paдашковічы. Д А ГА Н Я'Ц Ь1 (даганАць) -н-ю, -н-іш (гл
Дадатковыя словы
гўсі, дабедца, дабраволя
9 👁