раходны, законч. тр. Кажу табё на добрае: вупіў, то йдзі сладь, а то грабану, што й касьцёй ні зьб[е]рэш. Кл. ГРАБГНА (грабша) -н-ы, жан. 1. Матэрыял з грабу, грабовая драўніна. Параўн.: хваіна, бярэзіна. За добру грабіну трэба запладідь больщ, як за жалёзо. Грабіна цьвярдзёйша за бярэзіну. Кл. 2. Граб, адно дрзва. Кл. ГРА'КНУЦЬ (гракнуць) -кн-у, ~кн-еш, пераходны, законч. тр. Энергічна кінудь, паваліць, абвалідь. Бораліся, дак так гракнуў Паўла, што той ні мог узгрэбдіся. Пае. Янкі Купалы. ГРАЦКО 'УЕ (грацкоўе) -я, ніякт олькі ў адз. Поле, дзе расла грэчка. Ужываецда (paдзей) i грачанішча. Кл., Вольн. ГРАЧА 'НІЦА (грачаніца) -ы, жан. Салом а з грэчкі, «грэцка салома». Кл., B. ГРАЧА'НІШЧА (грачанішча, грачанішчэ, грачанішч[э\), -шч-а, ніякт олькі ў адз. Поле, дзе расла грэчка. Ужываецца i грацкоўе. Кл., Вольн. ГРСУДНЯ (Гродня) -дн-і, жан. Гродна. Быў у Вільні, у Гродні, у Баранавічах. Сл. ГРУД (груд) груд-а, мужч. Пагорак, узгорак. У бал0д[е] ля Валу (гл. Вал) груд насыпал! шведы, й завецда Швёдава града. Кл. Tóe лёта была вада вёльма в{е]ліка, ўсе балота ў вадзё. Што дума[е]це? На сабе усе сена з балота на груд трал[е]валі. Байл. Параўн.: груд— куча галля (гл. лоўж у выпуску 1959 г.). Давай патпалім груды,— во жары будзідь. Саламір'е Поладкага раёна