ГА'РЧЫК (гарчык) -к-а, мужч. 1. Гарнец. 2. Невялікая (на 3—4 літры) судзіна для сыпкіх рэчываў (жыта, гарох ці інш.). Кабану ўсыпала г'арчык аўса. Пазыч ты мнё г'арчык мукі. Кл. ГАРЭ'НІЦЬ (гарэніць) -н-іць, непераходны, незаконч. тр. Гаркаваты на смак (яблык, масла нясвежае). Кл. ГА'УКАЦЬ (гаўкаць) -а-еш, -a-e, непераходны, незаконч. тр. 1. Брахаць. Параўн.: гаў! гаў! 2. Пераноснае (пра чалавека). Гаварыць па-пустому; выскокваць (з словамі) нечакана i не да месца. Кл. ГЕРГЕТА'ЦЬ1 (г[е]рг[е]таць) -ч-аш, -ч-а, непераходны, незаконч. тр. Гаварыць на незразумелай мове. Глуск, Хал. Параўн.: гаргатаць. Саламір'е Полацкага раёна. ГЕР ГЕТ А ўЬ 2 (г[е]р г[е]таць). Гусі г[е]ргёчуць. Кл. ГІДАВА'ЦЬ (гідаваць) -ў-ю, -у-еш, непераходны, незаконч. тр. Грэбаваць, гадзіцца, брыдзіцца. Зуб. ГГДКА (гідко) прыслоўе. Гадка, моташна. Худж[э]й (горш) п'дко будзе. Хал. Параўн.: Яму стала гідка, i ён скоранька адышоўся. Miхась Зарэцкі, Сцежкі-дарожкі, Мінск, 1959, стар. 291—292. ГГДКІ (гідкі) прыметнік. Гадкі, наганы. Дарога гідка. Зуб. Я н[е] хочу гідкаго пачсту. Сл. ГГДЗІЦЬ (гідзіць). Ужываецца ў трэцяй, асобе i як безасабовы. Нудзіць, ванітуе. Хал
Дадатковыя словы
бўдзе, гаукаць, гергетаць, кабанў, пдко, саламіре
11 👁