лажацца, a ў йіх гакаюць на ўсю хату. Хто-то (хто гэта) ў Уляны гакае пут павёцьцю? Мусіць, сын прыёхаў. Кл. ГА'КНУЦЬ (гакнуць) -н-у, -н-еш, непераходны, законч. тр. 1. Секануць (сякераю). Што гак, то й знак (пра'няўмелага дрывасека, цесляpa). Кл. 2. Рэзка, энергічна стукнуць, выцяць. Кл. 3. Выпіць гарэлкі, прычым многа. Пае. Янкі Купалы. ГАЛЕ'КАЦЬ { галёкаць) -а-ю, -а-еш, непераходны, незаконч. тр. Вытворны. ад галё-галё!— поклічу ў лесе. Кл. Параўн.: гойкаць. Саламір'е Полацкага раёна. ГАЛЛЕ'ЙКА (гальлёйко, гальлёйка) -к-а, ніяк., зборны. Форма адэнкі ад назоўніка галлё (тут—гальлё). Гальлёйкам памахаць. 3 народнай пеоні. Кд. ГАЛ УБО/К1_ ( галубок) -бк-а, мужч. Памяншальнае ад голуб. У Mi иску на вуліцы галубкбу багата-багата. Пас. Янкі Купалы. ГАЛУБО'К2 (галубок) -бк-d, мужч. Ласкал ьнае, выражэнне пяшчоты (пры звароде да чалавека). Кл. ГАЛУ'ЗА1 (галуза) -з-ы, жан. Галавешка. Вынясьде, мамо, галузы да юшку зачынёце, а то ўвесь дух выйдзе. Кл. Трэба зрабщь галузу (абпаліць палена), шнура пачарнщь. Пас. Янкі Купалы. Параўн.: махнытка. Хоцімскі раён. ГАЛУ'ЗА2 (галуза) -з-ы, жан. Хвароба проса—сажа. У тваём просе палавша галузы. Кл
Дадатковыя словы
вўліцы, галекаць, галлейка, галуббк, галўзу, галўзы, кбў, праняўмелага, саламіре, убоік
9 👁