ВЯДЗЬМЛ'К (арф-) -к-d, мужч. Вядзьмар, чараўнік (вядзьмар таксама ўжываецца). Кл. г ГАГО'КАЦЬ (гагокаць) -а-ю, -а-еш, непераходны, незаконч. тр. Вытворны ад го-го! Крычаць—го-го! Часбу мо два нёхто ўночы гагокаў за ракою. 'Кл. Параўн.: гбикаць. Саламір'е Полацкага раёна. ГАДО'УНЫ (гадоўны, гадоўны) -а(-ая), -ae, прыметнік. Такі (дзіця, маладая жывёліна), якога легка гадаваць: модны, дужы, не хварэе, непераіборлівы. Кл. Гл. негадбуны ў выпуску 1959 г. ГАДУ'Н (гадун) -н-а, мужч. Той, якому год; аднагадовы. Кл. Параўн.: у рускай мове годовалый. ГАДУНЕ'Ц (гадунёц) -нц-а, мужч. Toe, што i гадун (гл. гадун); гадунец ужываецца радзей. Пае. Янкі Купалы. ГАДУНО'К (гадунок) -нк-а, мужч. Памяншальнае ад гадун (гл. гадун). Мёншаго (кабана) прадайма, a гадунка кармі'дьму на сала. Пас. Янкі Купалы. ГАДУНО'ЧАК (гадуночак) -чк-а, мужч. Памяншальнае ад гадун (гл.- гадун). Пае. Янкі Купалы. ГА'КАЦЬ (гакаць) -а-ю, -a-etu, непераходны, незаконч. тр. Стукаць (секчы) сякераю. У йіх вёчно німа дроў насёчаных. Лрдзі спаць
Дадатковыя словы
вядзьмлк, гадоуны, гадўн, гадўнок, гбйкаць, гбкаў, кармідьму, негадбўны, саламіре, часбў, ўнбчы
11 👁