BATO' (зато) прыслоўе. Нядаўна, зусім нядаўна. У раёне вато выетупалі (хор, драмкалектыў). Сл. ВАУКАРЭ'ЗІНА (ваўкарэзіна) -н-ы, агульн. У гневе гавораць на жывёліну. Ho-o-o! Ваўкарэзіна ты. Хіба дубчагу (гл. дубчага) на цябё (на каня) вазьму; будз[е]ш бёгці, нідзе дзён[е]сься. Кл. ВАУЧУ'ГА (ваўчуга) -г-і, мужч. Форма ацэркі ад воўк. Ой то з горы, то з далшы, як сабраліся ваўчугі. 3 вершаванага анавядання. Кл. ВЕ'ДАМНА (вёдамно(а), вёдамно(а)) прыслоўе. Вядома. Вёдамно, Ціток (гл. діток): то зманіць, то зорэш'[э]. Кл. Вёдамно, цёмна (непіеьменная), хіба пачытаю сама? Сл. ВЕ'ЙКА (вё[ё]йка) -к-і, жан. Павека. Глуск. Параўн.: павека. Саламір'е Полацкага раёна. Параўн.: Я свінцовыя вейкі свае расчыніў. Пімен Панчанка, Выбраныя творы, Мінск, 1956, стар. 435. ВЕРАУЧЫ'НА (в[е]раўчына, вяраўчьіна) -н-ы, жан. Кавалак вяроўкі (звычайна зношанай ці адарванай). Хоць в[е]раўчынаю прыкрудём (прывяжэм), мо якіль (гл. якіль у выпуску 1959 г.) даёдам да Малшава. Сл. Параўн.: вяроўчына. Саламір'е Полацкага раёна. ВЕРБАЛО'ЗІНА (вярбалозіна, в\ё\рбалозіна) -н-ы, жан. Расліна (Salix pentandra). ВЕРБАЛО'ЗНІК (в е]рбало(6)зьнік, вярба
Дадатковыя словы
бўдз[е]ш, вазьмў, ваукарэзіна, ваучуга, ваўчўга, ваўчўгі, ведамна, вейка, вераучына, вербалознік, вербалозіна, дітбк, збрэш'[э, саламіре
8 👁