ло(б)зьнік) -к-у, мужч. 1. Учаетак лесу, хмызняку з вербалоз (гл. вербалозіна). Кл. 2. Драўініна вербалозііны (гл. вербалозша). Навазіў вербалб'зьніку на ўсе лёта (паліць у печы). Пае. Янкі Купалы. ВВСЯЛУ'ХА1 (вес[е]луха, в[е\с[ё\луха, в[е)сялуха) -х-і, жан. Toe, што i вясёлка. Сл., Глуск, Кл. Вес[е]луха воду з раю б[е]рэ. Хал. Параўн.: вясёлка. Саламір'е Полацкага раёна. ВЕСЯЛ У'ХА2 (вес{е]луха, в[е]сялуха) -х-і, жан. Вясёлая жанчына. Кл., Хал. ВЕЧАРЬГНА (в[е]чарына) -н-ы, жан. У значэнні вечар—як частка сутак (побач з звычайным вёчар). За в[е]чарьгну рэдзь (гл. рэдзь у выпуску 1959 г.) зрабіў. Кл. ВГДУЧЫ ( відучы) прыслоўе. Відавочна, хутка, на вачах. Відучы мёняе вады (y возеры), а за дзёнь i ноч (выкінуты застаўкі; гл. застаўка ў выпуску 1959 г.) пярасхнё (возера). Кл. Параўн.: расьцё відучы. Радашковічы. ВІДЭ'ЛЫДЫ (відэлцы, відэльцы) -аў, тольni ў множя. Відэлец (мужч.) Ніводных відэлцаў ні асталоса. Кл. ВГЛЫ ІЯ (Вільня) -льн-і, жан. Вільнюс. Я ў Вільні расла. 3 вершаванага народнага апавядання. Кл. Багата расказваў чаго. Знаў Каліноўскага, што за м{е]цёж у Вільні вёшалі. Зуб. Параўн.: Дзядзька ў Вільні. Якуб Колае, раздзел «Новай зямлі». Параўн.: Мне пісаў з-пад Вільні. Пятрусь Броўка, Збор твораў, т. II, Мінск, 1957, стар. 109. Параўн.: Вільня
Дадатковыя словы
в[е]сялўха, ввсялуха, вербалбзьніку, вес[е]лўха, вес{е]лўха, відэлыды, лўха, саламіре
9 👁