БЯРЭ'ЖКАВЕЦ (арф.) -аўц-а, мужч., множн.—бярэжкаўцы. Жыхар в. Бярэжкі. Кл. БЯРЭ'ЗІНА (арф.) -н-ы, жан. 1. Матэрыял з бярозы. Бярэзіна ў стальмашні (гл. стальмашня ў выпуску 1959 г.) спатрэбіцца. Bepaцёны рабілі з бярэзіны (арф.). Кл. 2. Бяроза (адно дрэва). Кл. в BA'BA (вива). 3 дзіцячае лексікі. Баліць, болька, балюча. Байл., В., Кл., Барб., Хал., Сл., пае. Янкі Купалы, Глуск. ВАЙЦЯХО 'ВЕЦ (арф.) -оўц-а, мужч., множн.—вайцяхоўцы (арф.). Жыхар в. Вайцяхова (Вайц[е]х0во, звычайна Вайц[е]х0ў). Кл. ВАЛ (УК (валок) -лк-й, мужч. Доўгія вузкія кучы сена. Сёно ў валкох, i хмара йдзе. Кл. Валкі скапіць (скласці ў копы) трэба. Сл. Параўн.: вал (заграбай спачатку ў вал, будзім плаеьціць). Саламір'е Полацкага раёна. ВАЛЬБУЖА (вальбука) -к-і, жан. Нарасць на деле, на дрэве. Кл. ВАЛЬЦСУУКА (вальцо(0)ўка) ~к-і, жан. Белая пшанічная мука. Глуск. ВАЛКУШНЯ (валюшня) -i, жан. Майстэрня, у якой валілі сукно. Я ткала й рушнікі, й паяеы, й сукно, й што трэба. Сукно валіла сама. Калі сама, a калі ў валюшню вазілі. Кл. ВАРСАНУ'ЦЬ (варсануць) -н-ў, -н-ёш, переходные законч. тр. Піхнуць, штурхнуць. Кл., Байл