Дыялектны слоўнік (1960). Частка 2. Ф. М. Янкоўскі

УВЕСЬ-УСЕ'НЕЧКІ. Увёсь-усёнячкі год прал[е]жаў (прахварэў). Глуск. У В Е 'СЬ тУ СЕ 'Н Ь К І. Увёсь-усёнькі сенакос (сенажаць) прыбралі. Кл. Сабраўся ўвёсь-усёнькі пасёлак. Пае. Янкі Купалы. У В О 'С Е НЬ (НА Д В А Р Э ') П ЕР А М Е'Н B O 'CEM (арф.). Глуск. Параўн.: Увоеень пагод восем (арф.). Мінск. У В Я Р Н У 'ЦЬ У К О 'С Ц І. Пакараць, даць перцу. Прась ц[е]бё мнё ап'яць увёрне ў косьці. Сл. У Е 'С Ц ІС Я У К О 'С Ц І (уесьціса(ся) у ко(о)сьці). Хал., Сл. У Е 'С Ц ІС Я У П Е 'Ч А НЬ (арф.). Кл. У З Б Е Ц Ц А НА Ж Ы 'ТК У. Гл. узбіцца на жыццё ў выпуску 1959 г. У З Я 'ЦЬ У П Е Р А П Л Е 'Т (узяць у п[е]раплёт). Сл. У Л Я Ш 'ЦЬ А П Л Я В У 'Х У (арф.). Глуск. У С Е ' I П Р Ы Б О 'Р Ы: СВ Е Т А, П О 'Я С I А Б О Ф Ы. Усё й прыборы: сьвіта, nó[e]c i аборы. Кл. У С Ё '-У С Е Н Е Ч К А Е (усё-усёнячка\е\). Пае. Янкі Купалы. У С Ё -У С Е 'Н Ь К А Е (усё-ўсёнькае). Барб. У С К ІД А 'Ц Ь НА В О 'ЧЫ (ускідаць на вочы). Уедліва напамінаць (каму-небудзь) пра тое, у чым хто-небудзь вінаваты. Што ты ўскіда[е]ш на вочы празь ёту хату? Кл. У С К І'Н У Ц Ь НА В О 'ЧЫ (арф.). Гл. ускідаць на вочы. Кл., Сл. У С Ы 'П А ЦЬ П А П Е 'Р Ш А Е ЧЫ СЛ СУ. Напісалі ў газету, дак усыпалі (брыгадзіру за парушэнне законнасці) па пёршае чысло. Зуб. У С Я '-У С Е 'Н Е Ч К А Я. Стапталі ўсё-ўсёнячкі[е] грады. Кл