СО 'НЦА (СО 'НЕЙКА, СО'НЕЧКА)ў НА '-ВЕЧАР (сонц\э] на-в[е\чар, сонячко на-в[е]чар, соняйка на-в]е\чар). Кл. Недакладна акрэсленая прымета часу: у летні, веснавы (увогуле ў вялікі, доўгі дзень) час, калі сонца ўжо прыкметна апускаецца, калі астаецца да заходу сонца прыкладна столькі, колькі прайшло часу ад самага паўдня. СПАГАНЯ 'ЦЬЗЛОСЦЬ (спаганяць з л о сь), Кл., Барб. Параўн.: Я ж ні вінна, што так вуйшло. Што ты спаганя[е]ш на мнё?-Кл. Параўн.: У самога, бач, мабыць, справы не ў парадку, дык i спаганяе абы на кім,—сказаў Ігнась. Р. Мурашка, Сын, Мінск, 1957, стар. 66. СПАЛІ'ЦЬМАЛА 'НКАЮ (сп а л іц ь м а л ан ка ю). 1. Літаральнае значэнне. Кл. 2. Найхутчэй зрабіць. Кл. СПРЫ 'ТНЫ, ЯКУЮ 'Н (спрытны, [ё]к у ю н). Хал. СПРЫ 'ТНЫ, ЯКЯЗЫ'К (арф -)- С л. СПУСЦРЦЬПНЯ (сп усъ ц щ ь п н я). Зрэзаць, паваліць дрэва. Д а абёду спусьцілі шаснаццаць пнёў. Пас. Янкі Купалы. ССШЕ 'У, ЯК (ШТО) ГУСРНЫПУП (а р ф.). Глуск, Зуб. СТАЛЦЬ, ЯКЗА 'ТКАЛА (ст айіць, як зат кало). Гл. заткала. Кл. СТАЦЬНАДЫ 'БАЧКІ. Стань на дыбачкі, то ўглёдзіш. Пас. Янкі Купалы. СУХІ' ЧАЦВЕ 'Р (а р ф.). Жыве ў памяці (прычым толькі старых) як адгалосак старадаўняга веравання. Святкаваўся адразу пасля градавое серады (гл. градавая серада)—як выражэнне пажадання, каб лета не было спёклівае i засушлівае. Пас. Янкі Купалы. СЦЯБЛО ' УСЦЯБЛО '. Вельмі добрая, роўная збажына, калівы адной вышыні i ўрадлівыя. Жыто стайіць каліво ў каліво, сьц[е]бло ў сьц[е]бло. Сл. СЭФЦАРВЕ 'ЦЦА (сэр ц э р в ё ц ц а). Сл. СЭФЦАУПЯ 'ТКАХ (а р ф.). Страшна, боязна. Кл