Дыялектны слоўнік (1960). Частка 2. Ф. М. Янкоўскі

ваць карбуку: як ні e—сваё гадоўлі. Барб. Параўн.: у нас сьвіне сваё гадоўлі. Краснадворцы Старобінскага раёна. СВ А Я ' М А 'Ц І Ш К А Д У 'Е ДЗ ІЦ Я 'Ц І (арф.). Глуск. Х а л.. СВ А Я ' ХА 'Т К А, ЯК РО 'Д Н А Я M A'TKA. Свая хатка [е]к родная матка. Зуб. СЕ Й Ж Ы 'Т А У П Р Ы С А 'К, А В Е 'С У ГРА 'ЗЬ, ТО Б У 'Д ЗЕШ К Н Я ЗЬ. Сёй жыта ў прысак, аўёс у грась— то будз[е]ш княсь. Глуск. C I'H I, ЯК (ШТО) Г У С І'НЫ П УП (арф.). Глуск, Зуб. С К А 'Л ЩЬ З У 'Б Ы. А чаго тут зубы скаліць? Глуск. Пярастань зубы скаліць. Пас. Янкі Купалы. С К А 'Ч А, ЯК Д Р О 'З Д З ІК (арф.). Вайц. С К Н А 'Р Ы Ц А I ЗА Т Р Э 'С К У П А С В А 'Р Ы Ц Ц А. Скнарыца й за трэску пасварыцца. Гл. скнарыца ў выпуску 1959 г. В. С К Р У Щ 'ЦЬ У Б А Р А Н О 'ВЫ Р О Г. Фарсун ты. Такога фарсуна ў барановы рох скруціць. Сым. Параўн.: у рускай мове согнуть в бараний рог. С Л Я Ш 'Ц А Ю ЛЕ 'ЗЩ У ВО'ЧЫ (сьл\е\піцаю лезьці ў воны). Хал. С Л Я П О 'Г А ЗА П А В А Д Ы Р А ' Н Е П А Ш Л Е'Ш. Сьл[е]пого за павадыра ні пашлёш. Сл. С Л Я П Ы ' С Л Я П О 'М У Н Е П А В А Д Ы 'Р (арф.). Глуск. С Л Я П Ы ', Ш ТО П ЕНЬ (сьляпы, што пень). Вольн. С М А 'Г У ПР А Г Н А 'Ц Ь, СМ А 'Ч Н А ГА НЕ ПР О 'СЯ ДЬ (арф.). Зуб. С М Е 'Щ А Ч К! С Т Р О 'Щ Ь. Німа чаго тут сьмёшачкі стройіць. Кл. СМ ЕЛІІКІ С Т Р О 'Щ Ь. Hi вучыцца, а ўсе сьмёшачкі стройіць. Кл. Параўн.: кёпікі строіць. С М О 'Л Л Ю ПР Ы С Т А 'ЦЬ (смольлю прыстаць). Кл