П У 'Д У ПА Д Д А 'ЦЬ (арф.). Вайц. Параўн.: Тодар ГІошта бегаў па хатах жвавей, як звычайна. Сам ад страху млеў i другім пуду паддаваў. Кандрат Крапіва, Збор твораў, т. II, Мінск, 1956, стар. 302. П Э 'У Н Е Ш ТО (пёўне што). У значэнні сцвярджальнай часціцы. Але ж! А як жа! Так, вядома. Параўн.: Пэўня што. Радашковічы; вв. Поравічы, Валокі Маладзечанскага раёна; в. Угляны Мінскага раёна. Р А Б І'ЦЬ К РУГ (рабіць круг). Кл. Параўн.: у рускай мове делать крюк, давать крюку. Гл. даваць кругу. Р А Б І'Ц Ь ПА П А 'СК У (арф.). Кл. Гл. папаска. Р А Б І'Ц Ь ШК О 'Д У (арф.). Кл., Хал., Барб. РА ЗА РВ А 'ЦЬ Н А Ш М АТК І' (арф.). Кл., Барб., Хал. Р А СУ ' К А Л А Щ 'ЦЬ (арф.). Старадаўні звычай —5 мая, ранічкою, выходзілі частавацца, «абіваць», «калаціць» расу на жыце, пшаніцы. Кл. Параўн.: Сонца ўжо было на захадзе. За сялом у полі вакол агню гуляла цэлая чарада дзяўчат, спраўляючы расу. Якуб Колас, Збор твораў, т. 3, Мінск, 1952, стар. 125. Р А ТА В А 'Ц Ц А, ЯК М О 'Ж АШ (арф.). С л. Р А ТА В А 'Ц Ц А, ЯК М О 'Ж Н А (арф.). Глуск. Р О И -РО 'ЕМ. Сёлята заядзі вёльмі багато. Ідуць каровы, дак аваднё рой-роям (вельмі многа). Пас. Янкі Купалы. РУ К О 'Ю ПА Й СЦ ІС Рукою пайсці—тое, што паручыцца (гл. паручыцца, гл. ручыцца) — добра весціся, добра гадавацца, пладзіцца, не зводзіцца (пра жывёлу, птушку, пчолы). Кл. СА 'М НЕ З 'Е 'Ж, А К А Н Ю ' Д А Й. Сам н[е] зьёж, а каню дай. Байл. С А С Т А 'Р Ы У С Я, ЯК Г Р Ы 'Б (арф.). Сым. С В А Е ' ГА Д О 'У Л І. Устойлівае спалучэнне слоў, якое ўжываецца ў родным склоне адз. ліку пры назоўніках, што абазначаюць назвы хатніх жывёл. Шкода й збы
Дадатковыя словы
крўгу, ідўць
9 👁