ПУ 'ДУПАДДА 'ЦЬ (арф.). Вайц. Параўн.: Тодар ГІошта бегаў па хатах жвавей, як звычайна. Сам ад страху млеў i другім пуду паддаваў. Кандрат Крапіва, Збор твораў, т. II, Мінск, 1956, стар. 302. ПЭ 'УНЕШТО (пёўне што). У значэнні сцвярджальнай часціцы. Але ж! А як жа! Так, вядома. Параўн.: Пэўня што. Радашковічы; вв. Поравічы, Валокі Маладзечанскага раёна; в. Угляны Мінскага раёна. РАБІ'ЦЬКРУГ (рабіць круг). Кл. Параўн.: у рускай мове делать крюк, давать крюку. Гл. даваць кругу. РАБІ'ЦЬПАПА 'СКУ (арф.). Кл. Гл. папаска. РАБІ'ЦЬШКО 'ДУ (арф.). Кл., Хал., Барб. РАЗАРВА 'ЦЬНАШМАТКІ' (арф.). Кл., Барб., Хал. РАСУ ' КАЛАЩ 'ЦЬ (арф.). Старадаўні звычай —5 мая, ранічкою, выходзілі частавацца, «абіваць», «калаціць» расу на жыце, пшаніцы. Кл. Параўн.: Сонца ўжо было на захадзе. За сялом у полі вакол агню гуляла цэлая чарада дзяўчат, спраўляючы расу. Якуб Колас, Збор твораў, т. 3, Мінск, 1952, стар. 125. РАТАВА 'ЦЦА, ЯКМО 'ЖАШ (арф.). С л. РАТАВА 'ЦЦА, ЯКМО 'ЖНА (арф.). Глуск. РОИ -РО 'ЕМ. Сёлята заядзі вёльмі багато. Ідуць каровы, дак аваднё рой-роям (вельмі многа). Пас. Янкі Купалы. РУКО 'ЮПАЙСЦІСРукою пайсці—тое, што паручыцца (гл. паручыцца, гл. ручыцца) — добра весціся, добра гадавацца, пладзіцца, не зводзіцца (пра жывёлу, птушку, пчолы). Кл. СА 'МНЕЗ 'Е 'Ж, АКАНЮ ' ДАЙ. Сам н[е] зьёж, а каню дай. Байл. САСТА 'РЫУСЯ, ЯКГРЫ 'Б (арф.). Сым. СВАЕ ' ГАДО 'УЛІ. Устойлівае спалучэнне слоў, якое ўжываецца ў родным склоне адз. ліку пры назоўніках, што абазначаюць назвы хатніх жывёл. Шкода й збы