Дыялектны слоўнік (1960). Частка 2. Ф. М. Янкоўскі

пасля вялікадня або пасхі i пасля тройцы; святкавалася градавая серада дзеля таго, каб не было граду, каб не быць пакараным вялікім градам; на градавую сераду нельга было стукаць, Пае. Янкі Купалы, Мсціслаў. ГУ'ЛІ I П А 'Н А РАЗУ'ЛІ. Гулі й пана (памешчыка) разулі. Зуб. Гл. гулі. (Д А В ЕСЦ І) Д А ПУ С Т О Т А К А Н Ц А ' (арф.). Кл., Глуск. (Д А ГА В А РЫ 'Ц Ц А) Д А ПУСТО ГА К А Н Ц А ' (арф.). (Дагаварыцца) да недарэчнасці. Кл. Д А Б І'Ц Ь ДА А Б У 'Х А (дабіць да а б ў х а, дабіць да а б у х а). Вольн., Сым., Глуск. Д А Б І'Ц Ь ДА ПУ Х І' (да біц ь да п у х і). Дабіць да канца. Выраз «дабі'ць да пухі», магчыма, узнік з гульні ў біткі (гл. бітка 2 ў выпуску 1959 г.). Кл. Д А В А 'ЦЬ КРУТУ (да ва ц ь к р у г у, даваць круга). Кл. Параўн.: у рускай мове делать крюк, давадь крюку. Д АЖ Ы О Д Ц А ДА ПУ С Т О Т А К А Н Ц А 7 (арф.). Байл. ДАР! Б О 'Ж А НО 'П. Наўцёкі, уцякаць, даць драпака. Мы тут на засадзе былі. Зьбілі машыну (нямецкафашысцкіх акупантаў) да хацёлі забраць, што там было ў ёй. Толькі к машыне, а [е]ны зь лесу па нас [е]к лупанулі, [е]к лупанулі. Відзім бГе]да будзе да дай божа ногі! Хал. Д А РІСЦ І7 Д А ПУ 'Г І (да й ц і да пугі, дайсьць да пугі). Уладальніку маёмасці, гаспадару дажыцца да становішча пастуха (які нічога не мае). Выражэнне былых сацыяльных адносін. Кл., Сым., В. Д А Р М А ' Ш ТО. Дарма што ніхароша (непрыгожая дзяўчына), але разумна, руча (гл. ручы ў выпуску 1959 г.), совясна. Кл. Д А ЦЬ ГР Ы М А К А ' (ар ф.). Кл. Гл. грымак. Д А ЦЬ К Р У 'ГУ (даць к р у г у, даць к р ўга). Кл. Параўн.: у рускай мове сделать крюк, дать крюку. Д А ЦЬ К У ХТ А Л Я 7 (даць кухталя). Глуск, Кл. 14. Ф. Янкоўскі