ДАЦЬЧСУСУ. Што i даць пёрцу, даць наганяй. Г луск. ДЛЯЧАГО ' (для i дл[ё\ наго). Чаму, нашто. Дл[е] чаго ён ётак сказаў? Хал. А для чагб так зрабші? Глуск. Гл. ля чаго. ДНЁМЛУЧЫ 'НУПА 'ЛІЦЬ, АУНО 'ЧЫУЦЯН ё 'КХАВА 'ЕЦЦА. Днём лучыну паліць, a ўночы ў ц[е]нёк хаваяцца. Глуск. ДО 'БРАIЧЫНІ'ЛІ. Дбор[э] й чынілі, што сказалі. Кл. Аштрафавалі. Добра й чынілі! Mo рабіцьме, як i ўсе. Пас. Янкі Купалы. ДО 'БРУЮТРАВІ'НУ (траву) ЛЮ 'ДЗІСЕ 'ЮЦЬ, AЛІХА 'ЯЧОРТВЕ 'ДАЕАДКУ 'ЛЬБЯРЭ 'ЦЦА. Добру травшу (траву) людзі сёюць, a ліхая (гл. л іх і1 ў выпуску 1959 г.) чорт вёдае аткуль б[е]рэцца. Зуб. ДО 'УГІЯЗЬЕК (арф) Чалавек з доўгім языком— балбатун, любіць гаварыць лішняе. За доўгі язык нідзё ніхто не хваліць (арф.). Зуб. ДРАЦЬДРА 'ЧКУ (арф.). Рабіць драчкаю (гл. драчка) знак на бервяне. Кл, ДУХВЬЕБЩЬ (дух вубіць, дух выбіць). Глуск, Сл. ДУХВЬЕШАУ (дух выйшаў, дух вуйшаў). 1. Літаральнае: дух выйшаў—выйшла (не зачынілі коміна юшкаю) цёплае паветра. 2. Д ух выйшаў (з некага)—памёр (нехта). I дух вуйшаў. Хал. Што б сь цябё вуйшаў дух. 3 жартоўнага апавядання. Кл. ДУХСПЕ 'РЛА (дух сьпёрло). Тое, што i дух заняло. Хал. ДЗЕСУНЕЧШК, ТАМIСУНЕЦЫ (арф.). Пас. Янкі Купалы. ДЗЕНЬПРЫДНЕ (арф.). Штодзённа, бесперапын* на. Вольн. ДЗЕ 'НЬУДЗЕ 'НЬ. Штодзённа, бесперапынна. Дзень у дзёнь лёцячко касщь хадзіў. Кл. ДЗЕ 'ТКІ—ЗАЦЕ 'СКІ, АМАЦЯРКЕ —ЗАKO 'CKI (арф.). Хал. Гл. цёска, цёсачка ў выпуску 1959 г