ешся. Шчыпацца. Hi шчыкайся, Вася, а то нашчыкаю (у сэнсе—правучу шчыкацца). Кл. Дурная мода—шчыкацца. С л. Ш ЧЫ КА'ЦЬ (шчыкиць) -а-ю, -а-еш, пераходны, незаконч. гр. Шчыпаць (скуру цела). А ты ж нашто шчыкаў мянё? Пас. Янкі Купалы. Параўн.: Зосітэ увесь час не давала спакою свайму каханаму: то закідала якімі-небудзь запытаннямі ці жартамі, то нават гулліва шчыкала яго за бакі. Пятрусь Броўка, К.алі зліваюцца рэкі, Мінск, 1957, стар. 118. Ш ЧЫ 'ТНА (шчытно, шчытна) прыслоўе. Шчыльна, Нішчытно папрыбівалі дошкі, дак поўно сьнёгу нанесло. Ш ЧЫ 'ТНЕНЬКА (шчытнянько, шчытнянька) прыслоўе. Форма ацэнкі ад шчытна (гл. шчытна. Шчыльненька. Так шчытнянька палажыла пасылку, што й аднато яблычка ні паложыш. Пае. Янкі Купалы. Ш ЧЬГТНЫ (шчытны) -а(ая), -ae, прыметнік. Шчыльны. Кл. Гл. шчытна, шчытненька. Кл. ШЧЫТСУК (шчыток) -тк-сі, мужч. Памяншальнае ад шчыт—вяршыня (дрэва, сцірты). Шчыткоў назьбіраў, на ўсё лето й в0с[е]нь було (хапіла). Хал. На самы шчыток (стогу) цяжка падаваць сёна. Пае. Янкі Купалы. Усохла ў шчытку йгруша. Кл. Шчыткоў (вяршынь дрэваў) назьбіраў на ўсю зіму. Пае. Янкі Купалы. Ш ЧЭ (шчэ, йшчэ) прыслоўе. Яшчэ. Шчэ німа старшыні? Ты шчэ ні хадзіла селята ў чарніцы? Мама йшчэ ні ўзьбірала свайго лёну. Кд
Дадатковыя словы
йгрўша, каць, шчыкйць, шчыткў
20 👁