Зь лесу ўсе: хаты, порах, шпікнер, багато чаго. Хал. Параўн.: шкапінар. Саламір'е Полацкага раёна. ШУ-ШУ-ШУ! (ш у -ш у -ш у!) Так клічуць авечак. Кл. Гл. шут-шут-шут. Гл. шуткі-шуткішуткі. Гл. шуты ў выпуску 1959 г. ШУБО'УТНУЦЬ (ш уб0(6)ўт нуць) -н -у, -н-еш, непераходны, законч. тр. Нечакана ўляцець ў глыбокую ваду (з галавою). Кл. ШУ'МЯЦЬ, (ш ўм [ё]ць, ш ўм яць) -Ц -І-, жан. Смоцце ў гумне, у адрыне (гл. адрына ў выпуску 1959 г.)—мякіна, перацёртая салома, што звалялася i не прыгодная на корм. Шумяці вазоў два завёзьлі ў кароўнік—падаслаць. Параўн.: шума. Саламір'е Полацкага раёна. 2. Пусты чалавек. Кл. ШУТ-ШУТ-ШУТ (шут-шут-шут). Так клічуць авечак. Кл. Гл. шу-шу-шу. Гл. шуткі-шуткі-тпуткі (гл. шуты ў выпуску 1959 г.). ШУТЛУМЯЦЬ (арф.) -ц -і, жан. Тое, што i шумяць (гл. шумяць). Кл. ШЧУПАКО'УКА (ш чуп акоўка) -к-і, жан. Будка, прыстасаваная лавіць шчупакоў. Сым. Гл. шчучынка. ШЧУ'ЧЫНКА (ш чуччы нка) -к-і, жан. Вудачка, прыстасаваная вудзіць шчупакоў. Мне тато зрабі'ў п[е]чкур0ўку (гл. печкуроўка) i .шчуччынку. Доўбік от добрэ ўмёў вудзіць на пічуччынку. Кл. ШЧЫКА'ЦЦА (ш чы кацца) -ка-ю ся, -ка
Дадатковыя словы
i.шчўччынку, вўдзіць, дббрэ, зрабіў, кі-тпўткі, пічўччынку, саламіре, смбцце, чўччы, шубоутнуць, шчупакоука, шчыкацца, шчўчынка, шўма, шўмяць, шўмяці, шўткі, шўткі-шўт, шўткі-шўткі, шўты
5 👁