ШВА'ЙКА (швайка) -к-і, жан. Вялікае плоские шыла, якім шыюць з лубу каробкі. Мая швайка пяракалола мо сто кабаноў, ні толькі каробкі да караб'і (гл. каробка, караб'я ў выпуску 1959 г.). Кл. ШВЕФКАЛА (швёркало, швёркала) -л-а, агульн. ад швёркаць (гл. швёркаць). Чалавек, які гаворыць незразумела, неразборліва i слабым непрыемным голасам. Кл. ШВЕ'РКАЦЬ (швёркаць) -а-еш, -a-e, nepaходны, незаконч. тр. 1. Гаварыць незразумела, неразборліва, слабым непрыемным голасам. А ты пярастань швёркаць, нічого ні вёдаючы да ні знаючы. Швёркало ётае. Кл. 2. Без адцення знявагі—пра мову (размову) дзіцяці (дзяцей). Кл. ШКРАБАКВ (шкрабакі) -к-оў. Надраны я. прычым вялікія боты, чаравікі. Кл. ШКРО'БАЦЬ (шкробаць) -а-ю, -а-еш, непераходны. Taro ж кораня, што i шкрабаш. Шкробаць—рабіць шум, ідучы у вялікім (не па назе) падраным абутку. Кл. ШЛАКАТА'ННЕ (шлакатиньне) -нн-я, ніяк. Шчыкатанне, казытанне, ласкатанне (гл. шлакатаць, шлокат). Кл. ШЛАКАТА'ЦЬ (шлакатаиь) -ч-у, -ч-аш, пераходны, незаконч. тр. Шчыкатаць, казытадь, ласкатадь. Як сталі шлакатаць (хлопца), дак ён упаў i роўма равё—так башцца шлокату. Кл. ШЛО'КАТ (шлдкат) -т-у, мужч. Шчыкотка, козыт, лоскат. Як сталі шлакатаць, дак ён упаў i роўма равё —так байщца шлокату. Кл