к-а, мужч. Запрэжаныя ў воз шасцёра коней. Пан тут нёкалі на шасьц[е]рыку ёхаў. Хал. Параўн.: чацвярык (гл. чацвярык). Ш АСЦІПА'ЛЫ (шасьціпалы) прыметнік ад шэсць пальдаў. Чалавек, у якога на руцэ ці назе шзсць пальцаў. Кл., Сл. IIIAJPABA'Hbl (шатраваны) дзеепрыметнік. Toe, што i ашатраваны. Гл. ашатраваны, шатраваць, ашатравадь, шатроўка. Кл. ШАТРАВА'ЦЬ (шатраваць) -у-ю, -ў-еш, neраходны, незаконч. тр. 1. Абдзіраць скурку (з ячменю), каб, змалоўшы, медь лепшую муку. Кл. 2. Абдзіраць скурку i малоць (ячмень). Кл. ШАТРО'ВАНКА (шатр0(о)ванка) -нк-і, жан. Мука з шатраванага ячменю, жыта (часцей шатроўка). Гл. шатраваць, шатраваны. Кл. ШАТРО'УКА (шатрб(о)ўка) -ўк-і, жан. Мука з шатраванага ячменю, жыта. Гл. шатраваць, шатраваны, шатрованка. Кл. ШАЦШЕ'ТАВЫ (шацінётавы, шацінёгаву) -а(-ая), -ае, прыметнік. Сатынетавы. Кл. Глуск. Ш ВАТІР (швагір) -р-а, мужч. Швагер (жончын брат, мужаў брат). Барб., Байл., Сл., Хал., Глуск. Параўн.:—Ездзіў надоечы я ў Маскву, дык мой швагра, што на наштамце служыць, казаў... Міхась Зарэцкі, Сцежкі-дарожкі, Мінск, 1959, стар. 28. Параўн.: швагра. Paдашковічы; вв. Кліманты, Сыцавічы, Загорцы Маладзечанскага раёна; вв. Угляны, Лекараўка, Шапялі Мінскага раёна
Дадатковыя словы
iiiajpabahbl, асціпалы, шасьц[е]рыкў, шатроука, шацшетавы
6 👁