ЧУХЛАВА'ЦЬ (чухлавиць) -ў-ю, -ў~еш пераходны, незаконч. тр. Таркаваць (гл. тарка вадь), часцей—апошняе. Кл. 'ЧЫКІЛЬГА'ЦЬ (чыкільгаць) -d-ю, -а-еш непераходны, незаконч. тр. Ісці кульгаючы IНавум пакойны чыкільгаў. Баян. ЧЫКІЛЬГІ'К (чыкільгік). Выклічнікавадзеяслоўнае слова (тыпу хоп, скок, кідзёль i інш.) ад чыкільгаць (гл. чыкільгаць). Кл. ЧЫНЫ ' (чыньі) -оў, толькі ў множн. Чыны—перасячэнне нітак асновы. Мушы п[е]раёлі кросна, зьёлі чыны. Зуб. ЧЬГРАЧКА (чырачка) -чк-і, жан. Памяншальнае ад чырка (гл. чырка). Кл., Хал. ЧЫ 'РКА (чырка) -рк-і, жан. Качка-чыранка (Anas crecca). У чыркі саўсім малые яёчкі. Кл. Л[е] кнігарні бачыў, ішбу i тры чьгркі нёс, нёйдзе застрэліў. Глуск. ЧЫРЫ 'ЦЦА (чырыцца) -ышся, -ыцца, незаконч. тр., зваротны ад чырыць (гл. чырыдь1). Цягнудца, валачыдца (нра што-небудзь, што нясуць, вязуць). Камлё жэртак ускінам на сані, a шчыты (гл. шчыт у выпуску 1959 г.) хай чырацца. Кл. ЧЫРЬПДЬ1 (чырыць) -р-у, -р-ыш, непераходны,, незаконч. тр. Валачыць, цягнуць які-небудзь прадмет па якой-небудзь паверхні так, каб прадмет ці яго завостраны канед скроб паверхню, уразаўся ў яе. Пішы акуратнёй, а то чырыш, аж бумага трашчыць; так пёраў ні набрадда табё, усе паломіш. Пас. Янкі Купалы