віцца гаршчок, патэльня. Параўн.: таганок. Мсціслаў. ТРЫНО'ЖЫЦЬ (трыножыць) -ж-у, -ж-ыш, пераходны, незаконч. тр. Рабіць так, каб адною нагою жывёліна (конь, карова) не магла даваць нармальнага кроку; калі трыножаць вала (карову, цяля), то адзін канец кароткай вяроўкі прывязваюць да рога (ці абодвух), другі—за пярэднюю нагу; калі трыножаць каня, адзін канец абрытніка (гл. абрытні'к у выпуску 1959 г.) прывязваюць да аброці (уздэчкі), другі за пярэднюю нагу; трыножаць зородлівых жывёлін, каб пасвіліся на адным месцы. Кл., пас. Янкі Купалы. ТРЫРОТІ (трырогі) -аў, толькі ў множн. Вілкі на тры рагі (для працы з сенам, саломаю). Вольн. Параўн.: трырогія (вілкі) (гл. трырогія ў выпуску 1959 г.). ТРЫСЦЕ'ННІК (трысьцёньнік) -к-а, мужч. Будынак з трох сцен, прыбудаваны да іншага будынка. У нас там трысьцёньнік стаяў. Каб дзе кушу трысьцёньнік, то было б лёпш. Кл. Параўн.: трысцён. Саламір'е Полацкага раёна. ТРЫСЦЕ'НШЧАК (трысьцёньнічак) -чк-а, мужч. Памяншальнае ад трьгсцённік (гл. трысцёняік). Трысьцёньнічак (зрабіць) менш клопату, як хлёу рабщь. Кл. ТРЭ'ЙЦІ (трэйці, -я, -яе) парадкавы лічэбнік. Трэці. Кл., Сл., Хал., Зуб., Барб., Байл. ТУТ-ТУТ (тут-тут). 1. То-то. Тут у землю (рукі), тут к агню (у вельмі халодны дзень на 12. Ф. Янкоўскі