концы бульбы). Кл. 2. ТолькІ (во-во)—i. Тут прывёзьлі (швейныя машыны)—тут разабраЛ І. Кл. ТЫЛІЛІ'КАННЕ (т ыліліканьне) -нн-я, ніяк., ад тылілкаць (гл. тылілі'каць). Кшь ты етас свае тылілі'каньне. Німа на ц[е]бё ўпыну. Кл. ТЫЛІЛГКАЦЬ (тылілікаць) -а-ю, -а-еш, непераходны, незаконч. тр. Па паходжанню гукапераймальнае. 1. Спяваць песню без слоў. Кл. 2. 3 неадабральным адценнем—не ў час спяваць, дакучаць спевамі. Цалюткі дзень тылілікае, дак i зрабіла ж... Кл. ТЭ'ПАЛА1 (тэпало) -л-а, агульн. Іранічнажартоўнае. Той, хто тэпае (гл. тэпаць). Кл. ТЭ'ПАЛА2 (тэпало—ніяк., тэпала—ж ан.). Форма прошлага часу дзеяслова тэпаць (гл. тэпаць). Кл. ТЭПАЦ Ь (тэпаць) -а-ю, -а-еш, непераходны, незаконч. тр. Так гавораць пра дзіцячую ці старыкоўскую хаду—хаду няцвёрдую, хаду слабога чалавека. Ларыска трохі тэпае. Вайц. Параўн.: Большая, Людачка, тэпала побач з мамаю, аберуч учапіўшыся за яе руку. Янка Брыль, Вачьгма друга, Мінск, 1956, стар. 80. ТЭУШЧ (тэўшч) -ш ч-ы, ж ан., толькі ў адз. Таўшчыня. Сл. у УБРЫКНУ'ЦЬ (убры кнуць) -н-ёш, -кн-ё, пераходны, законч. тр. Выцяць (конь, карова, вол) нагою, нагамі. Конь убрыкнуў, дак i на ногу ні ступіць. Кл
Дадатковыя словы
стўпіць, трбхі, тыліліканне, тыліліканьне, убрыкнуць, убрыкнўў
6 👁