Гу, на сдежку, на якую-небудзь мясціну, у горад). 2. Напаткаць (каго-небудзь, што-небудзь). Каб дзе н[е] трапіла (згубленая пад вечар карова) на зьвёра. Хал. Шчэ й на кірмаш, у госьці трапіш. Кл. Параўн.: Трапіў я ў горад, быў якраз парад. Якуб Колас, Збор твораў, т. I, Мінок, 1952, стар. 88. ТРАТШДЬ2 (трапіць) -пл-ю, -п-іш, пераходны. 1. Здагадацца, знайсці (што оказаць), скеміць. Hi будзе доўго думадь, зразу трапіць, што сказаць, скаж[э] й прыкажэ (гл. прыказадь у выпуску 1959 г.). Кл. Пашл! гуртам шукаць i трапілі. Сл. ТРАСО'ЧНІК (трасочнік) -к-у, мужч. 1. Зборнае. Дробныя трэскі, рознае смецде пад павеццю (дзе рэжуць ці сякуць дровы). Два вазы трасочніку набралаея, ўвёсь на проса (пад проса—як ушаенне). Глуск. 2. Тое, што смётнік (гл. смётнік у выпуску 1959 г.)—месца, куды зносяць смецце. Кл. ТРО'СКА (троска) -ск-і, жан. Трэока, шчэпка. Ужываецца i трэска. Зуб., Хал., Кл. ТРУБГЦЬ1 (трубіць) -бл-ю, -б-іш, непераходны, незаконч. тр. Трубіць. Kac., Кл. 2. Громка плакаць (з адценнем неадабральн.). Кл. 3. Усім расказваць, разносіць па людзях (пра што-небудзь). Кл. ТРУБГЦЬ2 (трубіць) -б-іш, -б-іць, непераходны, незаконч. тр. Прагна i багата есці. Кл. ТРЫНО'ЖКА (трыножка, трынджка) -жк-і, жан. Прылада (на трох ножках), на якую ста
Дадатковыя словы
бўдзе, дўмадь, трынбжка
6 👁