ПУ'НЯ (пуня) -н-і, жан. Вялікае гумно ў маёнтку. Сым. ПУФ 'Е (пур'е, пыр'е) -р-я, ніяк., зборны. Гл. пьгр'е. Кл. ПУХА 7 (пуха) -х-і, жан. Тупы канец яйка, супра дьлеглы ваетрэйшаму (наску або дзюбцы). Кл. Гл. дабіць да пухі. Параўн.: пуха— 1. Частка яйка; 2. Задняя частка лодкі, дзе садзіцда руляівы, грабед. Саламір'е Полацкага раёіна. ПУЦЬ (пуць) -ц4, жан. У далёку пудь. Сл. Шчасьлівае пуці табё. Кл. Веліка пудь. Зуб. Вашую пуць. B. ; ПЬГЛЕЧКА (пулячка i пылячка), -к-і, жан. Гл. пулечка. ПЫЛЬ-ПЫЛЬ-ПЫЛЬ (пуль-пуль-пуль i пыль-пыль-пыль). Гл. пуль-пуль-пуль. Кл., пае. Янкі Купалы. ПЫЛЬСЦЬ (пульсьць i пыльсьць) -сц-і, жан. У тым жа значэнні (i побач) з поўсдь. Кл. ПЫЛЯНЯЛКА (пулянятко i пылянятко) -к-а, ніяк. Памяншальна-ласкальнае ад пыльпыль-пыль! (гл. пыль-пыль-пыль). Куранятка. Гл. пулянятка. іПЬГР'Е (пур'е, пьір'е) -р'-я, н ія к зб о р н ы. Toe, што пырнік, пырай (апошінія таксама ўжываюцда, гл. у выпуску 1959 г.). Кл. ПЯ7ЛА (п'яло) -л-а, ніяк. Устойлівы, трывалы прут у якой-небудзь прыладзе, напрыклад у падсады (гл. падсака ў выпуску 1959 г.), у няроце (гл. нярот у выпуску 1959 г.). Кл