падгалзщ ъ i йді к йім? Хіба ў сабакі воч пазычыўшы? Kyi. ПАДГЕ'РАЦ (падгёрац, п удгёрац) -р ц -а, мужч. Жалезная зашчапка, адзін канец яе нрымацаваны да жэрдзі (дышля), што злучае пярэднюю частку (перадок) возу з задняю часткаю (задок), a другі—да канца шворана. Падгерац захоўвае шворан ад згінання i ламання. Кл. Параўн.: падгэрц. Сіняўская Слабада Kaрэліцкага раёна, Кдіны Бялыніцкага раёна. ПАДГЕФЧЫК (падгёрчы к) -к-а, мужч. Памяншальнае ад.падгёрац (гл. падгёрац). Кл. ПАДЖАФЫ (п а (у)дж а р ы, -а (-а я), -ae) прыметнік. Жары з чарнаватаю ці чорінаю cniною (гл.. жары). Пас. Янкі Купалы. Параўн.: паджары—спіна рыжая, a чэрава белае. Сіняўская Слабада Карэліцкага раёна. ПАДКАСЕЦЬ (пат касщ ь, пут касщъ) -ш -ў, -с-іш. 1. Троху скасіць (з краю, ля берагу). Кл. 2. Троху накасіць сена. Кд. ПАДЛЯ'ТАЦЬ (падлят аць) -а -ю, -а -еш, непераходны, законч. тр. Падлятаць. Нашлі кубло варонінае, дак дзёці (вараняты) ўжо падлятаюць. Так скача, што аш падлятая. Вольн. ПАДНЯБЕ'ННЕ ( паднябён ьне, пудн ябёньне) -ян-я, н іяк. Усё паднябёньне на раны пабіло. Баліць пуднябёньне. Кл. ПАДСУЙМЫ (пудойм ы, падойм ы) -м -а ў, толькі ў множн. У часе вяселля сябры, таварышы маладога, ці сяброўкі, таварышкі маладой, частуюцца не ў той хаце, дзе гуляюць вяселле