лося ў сэнее—здалося. А мне падалосо, што ты з вудкамі йшоў на рэку. Кл. ПАДБЛГЖВАЦЦА (падоліжвацца, пудоліжвацца) -ва-юся, -ва-ешся. А ты н[е] падоліжвайся. Н[е] падолі'жвацца, а то гуляць німа чаго. Кае. ПАДБРЫ 'КВАЦЬ (падорыкваць, пудорыкваць) -ва-еш, -ва-е, непераходны, законч. тр. Гуляць (пра каня, вала, жарабя i інш.), насіцца, падікідваючы ногі. Пакармі', што б пудорыквалі (коні), то ў баразьнё не прыстануць. Хал. ПАДБРЬІКНУ'ЦЬ (падорыкнуць, пудорыкнуць) -кн-ёш, -кн-ё, непераходны, законч. тр. ад падорыкваць (гл. падорыкваць). Кл. ПАДВАРОДНЯ (па(у)двар0(6)тня) -тн-і, жан. Дошка, якая кладзецца пад вароты, каб закрыць дзірку (між зямлі i варот). А пудваротню ж ні забудзь палажыць на место. Кл. Параўн.: 3 фашыстоўскай падваротні. Кандрат Крапіва, Збор твораў, т. I, Мінок, 1956, стар. 234. ПАДВО'КАННЕ (пудвдканьне, падвоканьне) -нн-я, ніяк., толькі ў адз., звычайна ўжываецца ў спалучэнні з хадзіць па, лазіць па, бегаць па. Хадзіць па падвоканні—хадзіць «пад вокнамі» (заглядаючы i надслухоўваючы). Кл. ПАДГА'ДЗІЦЬ (падгадзіць) -дж-у, дз-іш, непераходны, законч. тр. Спасаваць, не апраўдаць надзей; зрабіць горш, чым спадзяваліся іншыя ці спадзяваўся сам. Ён ні падгадзіць на вучобе. Акзаміяны ўсё здаў лёп[е]й за ўсіх. Так