ПАГАРЭ'ЛЕЦ2 (арф.) -льц-а, мужч., множа.—пагарэльцы (арф.) Жыхар в. Пагарэлае. Вайц. ПАГЕРГЕТА'ЦЬ (паг [е]рг [ё]таць) -ч-аш, -ч-а, непераходны. Пагаварыць на незразумелай мове. Кл. ПАДАПНУ'ЦЬ (падапнуць, пудапнуць) -пн-у, -пн-ёш, пераходны, законч. тр. ад падпінаць (гл. падпінаць). Кл. ПАДАРАВА'ЦЬ1 (падараваць) -ру-ю, -ру~еш, пераходны, законч. тр. Падарыць (што-небудзь каму-небудзь). На вяеёльлі (у час вяселля) падарылі ёй мо сот (содень рублёў) дваццаць. Кл. Сустрэў у сказе як непераходны: Трэба падараваць старчыка (гл. старчык) (а не старчыку). Сл. ПАДАРАВА'ЦЬ2 (падараваць) -ру-ю, -руеш, непераходны, законч. тр. Выбачыць, дараваць (каму-небудзь). ён вам да сьмёрці, такі паган[е]ц,»[е] падаруе. Вольн. Ужываедца дараваць i падараваць. Кл., Сл. ПАДА'ЦЦА1 (падацца) -а-мся, -а-сіся. Падацца — накіравацца, рушыць (куды-небудзь). Кл. ПАДА'ЦЦА2 (падацца) 1. Схудзець, зрабіцца слабейшаму, пастарэць. Усе (увесь час) буў ніштб. А за ёту зіму падаўса крэпко. Хал. 2. Стаць пераможанаму ў схватцы, у барацьбе, у спрэчцы. Хаць голаму астацца, але н(е] падацца. Зуб. ПАДА'ЦЦА3 безасабовы. Падалосо, пада
Дадатковыя словы
гбламу, пагарэлец, пагергетаць, падапнўць, падарўе, пудапнўць
4 👁