ПАВРЭ'ІЦЬ (пабрэйіць) -э-ю, -э-іш, nepaходны. Пагаліць, пабрыць.—Хто, хлопцы, ўмёе пабрэйіць? —Сам пабрэюся, а вас — нё. Кл. ПАВАДЬГР (павадыр) -a, мужч. Сляпы сляпому не павадыр (арф.). Глуск. іПАВАЛГЦЬ (павалщь) -л-ю, -л-іш, nepaходны. 1. Паваліць, перакуліць, зваліць, абярнуць. Кл. 2. Рынуцца. Кл. 3. Зрэзаць, спусціць (гл. спусціць). Дуба павалілі й хвою. K. ПАВО'І (павойі) -яў, толькі ў множн. Taro самага кораня, што i віць, віцца. Дэкаратыўная расліна (пры сцяне хаты, вакол альтанкі)—Ipomea. Яна ўецца (звычайна па нітачцы), кветачкі фіялетава-сінія. Пае. Янкі Купалы. Гл. Паўдзённік. Параўн.: У Сталінскай вобласці (пасёлак Мялёкіна Першамайскага раёна) мае назву—кручении панич (йручаны паніч). Там жа мне расказалі: пытаюцца ў ружы, чаму яна з калючкамі. Ружа адказала: «Каб кручаны паніч не чапляўся». Гл. паўдзённік. ПАГАМ АНІ'ЦЬ (пагаманіць) -н-ю, -н-іш, непераходны. 1. Пагаварыць (з кім-небудзь). Кл. 2, Пабатаваць (гл. батаваць у выпуску 1959 г.), пагаварыць (на каго-небудзь) без Д а кару, без злосці (пра якую-небудзь загану, недахоп, недагляд). Пагамані на хлопца: кажуць, вупіць вёльмі ласы, а вуп'е — лаяцца тагды. На тое й хлопцы: на йіх трэба пагаманщь. Кл. П А ГАРЭ'Л ЕЦ 1 (арф.) -льц-а, мужч. Той, чыя маёмасць згарэла. У йіх багацьця, [е]к у пагарэлца. Сл
Дадатковыя словы
вупе, ву—крўченйй, вўп'е, вўпіць, дўба, павоі, паврэіць, панйч
5 👁