не ў хаце маладога альбо маладой), а ў якой суеедняй; так i пачастунак i ёсць падоймы. Пас. Янкі Купалы. ПАДПАВЕ'ТКА (арф.) -тк-і, жан. Памяншальнае ад падпавёць. Кл. Гл. падпавёць. ПАДПАВЕ'ЦЬ (патпавёць) -ц-і, жан. Павець, паветка. Вольн. ПАДШНА'ЦЬ (патпінаць, путпінаць) -а-ю, -a-eiu, пераходны, эаконч. тр. Падпінаць церассядзёлак—падцягваць i падвязвадь церассядзёлак. Кл. ПАДПЛЕ'Т (патплёт, путплёт) -т-у, мужч. 1. Падплятанне (дзеянне). Кл., Сл. 2. У лапцях на пераплёт (гл. пер аплет3) накладаецца падплёт (таксама з лазы, лыка, іншы раз вяровачны). Кл. Пераплёт гатовы. Але насі'цда не будзе, парвёцца, трэба путплёсьді, даць путплёт. Сл. ПАДРАДЗКЦЦА (пудрадзщца, падрадз'щца) -дж-ўся, дз-ішся. Наняцца, згадзіцца. Пас. Янкі Купалы. Кл. ПАДРЭ'З (падрэз) -з-а, мужч. Няпоўнасцю спакладаны (жарабец, кныр). Падрэза ніколі н[е] ўкорміш. Глуск. ПАДРЭ'ЗЫ 1 (падрэзы) -з-ау, толькіў множн. Шыны на палазах. Б[е]с падрэзаў сані л[е]гчэйшые, але на ўхабу зносіць. Кл. Усё еані на падрэзах. Пас. Янкі Купалы. ПАДРЭ'ЗЫ 2 множн. назоўніка падрэз. Гл. падрэз