Параўн.: Але праз момант зноў ужо нарасталаўнутры цяжкае i мулкае, зноў пачынала кроіць свядомаець рэзкімі зданямі трывогі, адчаю. Міхась Зарэцкі, Сцежкі-дарожкі, Мінск, 1959, стар. 20. М УФ ЗАЦЦ А1 (мурзацца) -а-ешся, -а-ецца, незаконч тр. Мурзацца, забруджваць твар, рукі. Кл., Баірб. М УФ ЗАЦЦА2 (мурзацца) безасабовы. Задягвадца чыстаму небу абалачкамі, хм аркам i. Mo й перамёна будзе, яёшто начало мурзацца. Сл. Мурзаяцца,—ці н[е] на дож. Кл. Мурзалаео, мурзаласо й не пашбу (дождж). Хал. М У'СІЦ Ь1 (мусіць) -ш-у, -с-іш, непераходны. Глуок. М У'СІЦЬ2 (мусіць) пабочнае слова. Maбыць (ужываецца мабуць, мабыць). У -Сынклёты кот кгауўеа на кабана й драў: мусіць, ululan t. Кл. МЯК.ГШ (м[е]кіш) -ш-ў, мужч. 1. Мякіш (y хлебе). Кл„ Вольн. 2. Мяккая вільготная трава. Кл. МЯЛЬТА'ШКА (мяльт&шш, м[е]льташка) -шк-і, жан. Прылада, якою востраць каеу, побач—мянціла. Вольн. Параўн.: мянташка. Гл. мянташка ў выпуску 1959 r. Параўн.: трапачка. Саламір'е 'Полацкага раёна. МЯНЦІ'ЛА (мяньціла) -л-ы, жан. Прылада, якою востраць ка-су, побач—мяльташка. Вольн. Параўн.: мянташка (гл. мянташка). яг'гц Юб
Дадатковыя словы
бўдзе, мўрзалаео, мўрзаласо, мўрзацца, мўрзаяцца,—ці, мўсіць, пашбў, саламіре, яггц
6 👁