КІЯ'ЧІІІК (кіяшнІк) зборны, мужч. Ужываедца толькі ў адз. ліку. Сцяблы кукурузы, кукурузыік. Кіяшнік мо ў чалавёка (на рост чалавека), a кі[е]ка нігоднаго. Барб. Кіяшніку дала (карове). Кл. КЛАДЫ' (клады) толькі ў множн. Могільнік. На кладох нёхто ходзіць. На кладох нёхто стоўб закапаў. Кл. Боязко паўс клады йці. іКл. Гл. могілкі. ІКЛА'ДЗІНА (кладзіна) жан. Пакладзеная канцамі тоўстая жэрдка, бервяно. Куры нёшто крало, дак я кладзіну пат страхою паклала. Кл. Кладзіну нашлі дай перайішп. Барб. У апошнім выпадку—выпадковая, часовая кладка. іКДАПТАВА'ЦЬ (клаптаваць) -ую, -уеш, непераходны. Клапаціцца, непакоіцца. Клаптуе, што жонка нічога (гл.). Казаў Васіль, што клаптуе, пахудала. Ці варт столькі клаптаваць? Кл. КЛЕ'ЙКА (клейка) жан. Рыба, верхаводка. На клейку шчука брала. Хал. Клейку выхваціў (вудачкаю). Кл. Параўн.: рускае уклейка. КЛЕ'ЙНЯ (клёйня) жан. Плытніцкі тэрмін, звяно плыта. Клёйню адну на бёраг выгнала вада. Кл. У плыт вяжуць 8—10 клейняў (арф.). Кл. КЛЕ-КЛЕ Гукапераймальнае. Так перадаюць буславу «песню». Бусел кле-кле. Кл.!КЛЕ7СЦІ (клёсьці) -н-у, -н-еш, пераходны
Дадатковыя словы
аднў, бўсел, клаптўе, кіячііік, кўры, хбдзіць, шчўка, ікдаптаваць, ікладзіна
4 👁