Чаго ето ты так? Кл. 3. У прыказцы: I на вас, ой, будзе кій, да не таю! Кл. КШ ЬДЗЮ 'К (кіньдзюк) мужч. Страўнік. Гвазды былі ў кіньдзюку. Хал. Усе ётае (вантробы) у кіньдзюк да абвару. Кл. КІ'НШ ЧЫ К (кіншчык) мужч. Кіномеханік. Кіншчык прыёхаў, будз[е] кіно. Пае. Янкі Купалы. Косьцікаў (сын) кіншчыкам. Кл. ККПЕЦЬ (кт[е\ць, кіпяць) мужч. Пазногадь. Конь наступіў на ногу, дак кіп[е]ць злазіць. Барб. A кіііці, што ў коршака. Кл. КІРПА'ТЫ (кірпаты). Кірпаносы. Той Kipпаты Кайтанаў сын. Кл. КІСЛ Я'К (кісьляк) мужч. 1. Сыракваша, кіслае малако. Кісьляк ні наёдак (гл.). Сл. У раёне ёсць i прозвішча Кісляк. 2. Пераноснае, зневажальнае. Такога кісьл[е]ка за брыгадзіра зрабілі, хіба толькі на зіму, a ўвёсну ён не гаспадар. Барб. КІЯ'Ж Ы НА (кіяжына) жан. Выпадковая палка, не апрацаваная, не абгладжаная. Хоць што каб у руках было, а то й бліска ні было яко[е] кіяжыны. Вольн. Ухапіў нёйку кіяжыну. Ледзь абараніўса. Кл. У фразеалагізме: даць кіяжыны. КІЯ'К (кіяк) мужч., множн.—кіякі (арф.). Кукуруза, пачатак кукурузы. Стары кіяк ні смашны. Кл. Сустракаў на Гомелынчыне кіях. Параўн.: кійкё—як форма множн. ліку, у адз. ліку не ўжываецца. Любонічы Кіраўскага раёна
Дадатковыя словы
абварў, бўдз[е, бўдзе, кіньдзюкў
6 👁