КАРПА'ЦЬ 1 (карпиць) -аю, -аеш. Калупаць (ужываюцца абодва). Карпаў, карпаў у носе, покуль пашла кроў. Пае. Янкі Купалы. КАРП А'Ц Ь2 Паволыіа, па-дзедаўску paбіць што-небудзь. Хіба сабё? Людзям карпаю (не для сябе—для людзей робіць),—трохі вочы бачаць. Кл. КАРТАВА'ЦЬ (картавиць) -ую, -уеш, пераходны. Раздаваць карты. Каму картаваць? Кл. КАРУ'ЗА (каруза) агульн. Неадабральнае. Задзірлівы, неадчэпны чалавек (гл. заяда, дзяркач). Малы буў, дак вёльмі каруза. Кл. КАРУ'ЗЛІВЫ (карузьлівы). Прыметнік ад каруза (гл.). Такі карузьлівы той Ганьнш сын. Кл. КАРЦЕ'ЦЬ (карцёць) безасабовы, II спраж., непераходны. Непакоіць, турбуе які-небудзь клопат, не выходзіць з галавы. Ето табё карщць, дак ты й ёсьді ні ёў. Кл. КАРШ А'К (коршак i каршак) мужч. Гл. коршак. КАРЭ'ЛЫ (карэлы). Каравы (ужываедца i карэлы i каравы). Вазьмі чысту анучку, дак лёп[е]й за той карэлы бінт. Пас. Янкі Купалы. КАСГЛЬНА (касьлно, касільно, касыьна) ніяк. Кассё. Касілно вустругаў. Кл. Касілнам стукнуў. Байл. Гл. кассе. КАССЕ' (касьсё) ніяк. Побач з касілда. Пае. Янкі Купалы. Кл
Дадатковыя словы
анўчку, вўстругаў, камў, карпаць, карпйць, картавйць, карузлівы, карцець, карўза, карўзьлівы, стўкнуў
6 👁