словы. Mo п'яць карабкі (запалак) на дзёнь паліш. Кл. КАРАБЯ' (караб'я) жан. Вялікая лубяная каробка для бялізны. Караб'йі той гадоў столькі, сколькі бацьку. Кл. КАРА'ВАЧНІК (каравашнік) мужч. Зборшчык утылю, каравак (гл.). Конь у вас—што даўнёй у каравашнікаў булі. Кл. KA'PAK (карак) мужч. Карак. Надаваць па карку. Вайц. Карак баліць. Кл. KAPA'K (карак) мужч. Брудная, карэлая, зношаная ануча, рубіна (гл.). Каракі ётые вун[е]сьді трэба на сьмётнік. Сл. На каракі йголак набрала. Кл. К АРАСГН А (карасша) жан. Газа. Бытуюць абодва словы. Карасіны прывёзьлі? Хал. Карасінаю аблівалі й палілі. Поб. Карасіна нёйка чорна. Зуб. КАРА'УКА (караўка) жан. Toe, што карак. Каравак назьбірала да занесла ў краму. Хал. Hi сукёнка, a караўка нёйка. Барб. КАРА'ЧЧА (караччэ i карачча) зборны ад карак (гл. карак), ніяк. Карачча ётаго назьбіраласо. Сл. А што зь ёстаго карачча будзе? Праўда, што кніжкі рабіцьмуць? Кл. КАРО'БКА (каробка, каробка). Скрынка з лубу. Каробку гароху, a дзьвё жыта. Хал. КАРОФ ІЧЫ (каровічы). Прыналежны прыметнік. Каровічае малако. Кл. Каровічае малако смашнёйшае за казінае. Сл
Дадатковыя словы
kapak, бўдзе, вўн[е]сьді, гарбху, карабйі, каравачнік, караука, пяць, скблькі
3 👁