пачатак навучальнага года), картопл[е]ў ні капаюць. Кл. КАПЕ'Ц (капёц) мужч., множн.—капцэ(э) i капцы. 1. Куча бульбы, накрытая саломаю i прысыпаная зверху зямлёю. Капёц картопляў сагніў. Такіе маразы,— што б у капёц мой ні пралёз мароз. Кл. 2. Невялікі насып зямлі. Хто тут накапаў капёц? Кл. 3. У фразеалагічным спалучэнні: Там табё й капёц будзе. Кл. Капец тут у значэнні канец, магіла. Гл. скапёц. КА'ГЖА (капка) жан. Кропля (ужываецца i кропля), прычым кропля звычайна ў сэнсе крошку, трошку. Хмары німа, а мне капка на руку капнула. Пас. Янкі Купалы. Параўн.: чэшскае kapka—кропля. КАПСАНУ'ЦЬ (капсануць) -у, -еш, пераходны. Штурхнуць, піхнуць. йшлі ш школы, дурэлі, некаторы й капсануў майгб (сына) й зьвіхнуў. Байл. Параўн.: піргнуць. Радашковічы. КАПСА'ЦЬ (капсаць) -аю, -аеил, пераходны. Штурхаць, піхаць. А нашто ты капсаў? Ты ж большы! Барб. Параўн.: піргаць. Радашковічы; вв. Угляны, Маславічы, Казекава Заслаўскага раёна. КАПШУ'К (капшук) мужч. Мяшочак з скуры ці ткані на тытунь. Поўны капшук лёгкаго табаку. Н.-Андр. Пераноснае. Жывёліна, якая многа есць, вельмі наядаецца. Кл. КАРАБО'К (карабок) мужч. Карабок запалак — пачак запцдак. Бытуюць абодва гэтыя