Дыялектны слоўнік (1959). Частка 1. Ф. М. Янкоўскі

I. IГ ЛІ'ЦА (ігліца) зборнж ан., толькі ў адз. Іглы хвоі. Па йгліцу паёхалі: у кабана ўтапіцца можно. Жл. Параўн. шыльнік. Радашковічы. ІМ СЦГЦЬ (імсьціць) -шчугЩ-iui, непераходны. Нічога ні дай, дак імсьціцьме. Кл. ІНДЬГОК (індык) мужч. Індыкоў дваццадь ў йіх. Байл. Індык думаў, думаў, пашоў у мох дай здох. Кл. Малы, naci валы, а ты, вялікі, naci індыкі (арф.). іКл., Сл., Поб. Множн. лік—індыкі. У прыведзеным жарце: вялікі—індыкі. Кл. ГРХА (йірха) жан., толькі ў адз. Вузенькая палоска скуры, якая закладваедца ў шво кажуха. йірха добра. Барб. На йірху пойдзе ёта аўчынка, вёльмі ніўдала.!Кл. Параўн.: чэшскае jircha—замша, лайка. К. iKA (ка i каа). Скарочанае кажа. Так, ка, мне ліхо бу«по. Кл. КАБАНОЖ (кабандк) мужч. Кабанчык. I кабанка ўкарміла. Байл. Кабанок харошы, але нам малаваты. Кл. КА'ДАУБ 1 (кадаўб) мужч. Судзіна для збожжа, мукі, выдаўбаная з суцэльнага кавалка дрэва. У гэтым жа значэнні кадыр. Барб., Кл. К А 'Д А У Б 2 1. Глыбокая яма ў рэчды. У кадаўбе язя злавіў. Кл. 2. Калдобіна на дарозе