ЗАБІЦЦЕ' (забіцьцё) ніяк. Заклапочанасдь, поўная адданасць справе, якая патрабуе разумовага напружання. Дзень i ноч то чытае, то піша, я батую: нашто табё ётае забіцьдё? Кд. ЗАВАЛКУШЧЫ (завалюшчы). Пра зношаыы ці проста нягодны прадмет, які «валяецца на ўсякі выпадак». Нёйдзе завалюшчы пранік буў тут. Сл. Mo сакёра есь завалюшча? Грубку разьбівацьмам. Кд. ЗА'ВЕРЦЕНЬ (завярц[е]нь) мужч. Вяроўка, часцей скручаны распараны дубовы, бярозавы ці лазовы дубец, якім прымацоўваецца аглабля да саней (пярэдняга капыла). Заверцень трэба новы завярцедь (арф.). Пае. Янкі Купалы. Зав[е]ртнё нігодна штука. Лёп[е]й на залёзных крукох. Кл. Параўн.: завертка (арф.) Карэліцкі раён. Галоднаму ваўку й заверта па нутру. Беларускія народныя прыказкі i прымаўкі, 1957, стар. 133. ЗАВЕТАК (завітак) мужч. Завітак, залом у жыде. іКажуць маці йіха завгткі ў жыце завівала, дохлі коні, каровы, вёльмі в[е]дзьмарка была. іКл. Даўнёй вёрылі ў ётые завіткі, баяліся йіх, ні дай бог. Хал. ЗАВІХАЯДЦА (завіхацца) -аю-ся, -аеш-ся. Хутка, з лёгкасцю i спрытам працаваць, каб хутчэй закончыць працу. Хмара находзіць, дак я завіхацца, завіхацца й зьнёсла (сена ў будынак). Кл
Дадатковыя словы
батўю, ваўкў, галбднаму, грўбку, нутрў, штўка
9 👁