ДЗЯ'ЦЕЛЬНІК (дзяцяльнік) мужч. Дзікая расліна, нагадвае канюшыну. Называюць часам—дзікая канюшына. Дзяцяльнік коні любяць. Кл. ДЗЯЦКУК (дз[е]цюк) мужч. Падростак, юнак. Тагды ўжэ ладны быў дз[е]цкж. Поб. E. ЕЗ (ез i ёз) мужч. Прыстасаванне для лоўлі рыбы: рака перагароджваецца каламі ді дошкамі (забіваюдца ў дно), а на самым глыбокім месцы пакідаецца прасвет, куды i застаўляюць нерат або кош. Там ужэ ні рабіў ёзу. С твайгб ёзу нічога ні асталося. Кл. Параўн.: гаток. Карэліцкі раён. Параўн.: чэшскае jez — пладіна, гадь. ЕФ НІК (ёрнік) мужч. Аер. Ёрніку нажала. Кл. Ёрнік расьцё скора. Барб. Параўн.: ярый. Папаратнае Жлобінскага раёна. Е'ТТА (ётта). Тут. Ётта стань. Байл. Ётта ні вурас аўёс. Кл. Е'ТТАКА (ёттака). Тут. Ёттака ні расьцё пшаніда. Барб. ё 'МАЧНІК (емашнік) жан. Палка, на якую насаджваецца ёмка (гл.). Ёмашнік найці трэба. Кл. ЁўМКА (ёмка) жан. Чапяла. Ёмкаю вуграбі. Хал. Ёмку купша. Кл. Ёмка мая спахалася. Барб. Параўн.: чапля (гл
Дадатковыя словы
вўгра, вўрас, дзяцельнік, етта, еттака, кбні, нічбга, ё^мка
26 👁