нёц дзядка трэба-баньку (гл.) набіць (арф.). Кл. ДЗЯ'ННА (дзянна) жан. Жонка дзядзькі. Дзянну сваю бачыла. Kac. У дзянны папрашу. Кл. Дзянна мая казала. Барб. ДЗЯРЖ А7Н Н Е 1 (дзяржаньне) ніяк. Трыманне (таксама ўжываедца). Па руках дадь за такое дзяржанне. Каб што? Дзяржаць ні ўмёе. іКл. Д ЗЯ РЖ А 'Н Н Е2 Асадка (палка) у такіх прыладах, як рыдлёўка, вілкі i падобныя. Дзяржаньне зламала. Дак. ДЗЯРЖ А'ЦЬ 1 (дз[е]ржаць) -y, -ыш, пераходны. 1. Трымаць. Слова трымаць таксама ўжываецца. іПамажы дз[е]ржаць. iKac. 2. Медь (жывёлу). Сьвшьне дзяржалі (мелі свіней, гадавалі свіней). Кл. Д ЗЯ РЖ А 'Ц Ь 2 Быць кумою ці кумам. Я дзяржала мёншу (была кумою, калі нарадзілася меншая дачка). Вайд. Д З Я Р К А 'Ч 1 (дз[ё\ркан, дзяркач) мужч. Птушка. Дз[е]ркач сваю пёсьню дурную задраў. Вайц. ДЗЯРКА7Ч 2 1. Зношаны венік. Дзеркачэ пат плотам валяюцца. Кл. 2. Пераноснае. Задзірлівы чалавек. Сідор вёльмі задзірлівы, такі дзяркач, што ні ўжывё ні c кім. Kл. ДЗЯТЛУ7К (дз[е]тлук) мужч. Зніжальнае. Малы ростам, нямоцны фізічна юнак. Йшчэ зь [е]го ні запамагаты, слабёнькі нёйкі дз[е]тлучок. 'Кл
Дадатковыя словы
дурнўю, папрашў
13 👁