ДЗЕФАВА 1 (дзёраво, дзёрава, дрэво, дрэва) ніяк. Дрэва. Кл., Пае. Янкі Купалы. ДЗЕФАВА 2 (дзёрава i дзёраво). Стрэмка. Hi выняла дзёрава, дак падрывае (палец). Пас. Янк'і Купалы. Вуймі ты дзёраво; вуймала, вуймала—й ніяк. Кл. ДЗЕРАВЯ'КА (дзераўяка i дзеравяка) жан. Бервяно. Дзераўяку палажылі. С-пуд (з-пад) дзераўякі. Я б занёс ету дзеравяку, але мулка ў плячо. Кл. ДЗЕСЯЦІ'ННІК (дзес[е]цшьнік) мужч. Той, хто жыў на купленай у пана дзесяціне зямлі. Дзес[е]ціньнікі булі. Кл. ДЗЫГАНЫ (дзыгаты). Высокі i тонкі (аб чалавеку). Той дзыгаты сюды прыходзіў. Ідзе— толькі дзыг-дзыг-дзыг. Барб. ДЗЫТАЦЬ (дзыгаць) -аю, -аеш. Гавораць аб хадзе вялікімі крокамі высокага даўганогага чалавека. Той дзыгаты сюды прыходзіў. Ідзё—толькі дзыг-дзыг-дзыг. Барб. ДЗЮБА'ТЫ (дзюбаты). 3 доўгім вострым носам (пра чалавека). Дзюбатаму таму аддала. Хал. Нёйкае ніхарошае, дзюбатае (дзіця). Сл. ДЗЯВУ'ЛЯ (арф.) жан. 3 адценнем знявагі—дзяўчына. Такой дзявулі пара на работу хадзщь (арф.). Барб. Параўн.: дзявоя. Сіняўская Слабада Карэліцкага раёна. ДЗЯДО'К 1 мужч. Дзядок. ДЗЯДО'К2 Колік (іх два), да якога прывязваецца край сеці (трыгубіцы). На ніжні ка