Дыялектны слоўнік (1959). Частка 1. Ф. М. Янкоўскі

 ◀  / 232  ▶ 
Каў поўнянька хата. Кл. 2. 3 адценнем адабрэш ня, — пра таго, хто прыгожа i многа гуляе (скача). Ваш 'Карп гуляка буў, а пеў як! Кл. 3. 3 адценнем неадабральніасці. Гуляка той нічагёнькі ні робіць. Кл. ГУРДА'Н (гурдан) мужч. Курган. Гурдан там высокі. Воліьн. ГУ 'СК А 1 (гуска) жан. Памяншальнае ад гусь. Гуску придала. Барб. ГУ'ОКА2 Белая лілея. Гускі цьвітуць ужэ. Пае. Янкі Купалы. Гусак нарваў пук. Кл. ГУСТЬГШ (густыш) мужч. Гушча, радзей густыш. Густыш кінуў, а юшку сцадзіў. Кл. ГУСЯ'ЧЫНА (гусячына) жан. Гусінае мяса. Гусячыну купляюць. Зуб. ГУНА (гута) жан. На дне рэчкі Дбкалька (Кл.) ёедь нейкія выгаркі, шлак. Гута була, бытто завод які. Яно й відаць, што зь нёйкаго п[е]рапалу. Кл. ГУТАТА'ЛКА (гутаталка i гушкалка) жан. Арэлі. Зачаш за баньку лёйцы, вазьмі дошку— й гутаталка. Кл. Параўн.: гутарэлі. Мсціслаў. Параўн.: гушкалка, ужываецца чаецей за гутаталка. ГУТАТА'ЦЦА (гутатацца) -аю-ся, -аеш-ся. Toe, што i гушкацца. ГУ'ШКАЛКА (гушкалка i гутаталка) жан. Арэлі. Гушкалка — ета гутаталка. Кл. Гл. гутаталка
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

высбкі, гуока, гўсак, гўска, гўску, гўскі, гўта, цьвітўць
17 👁
 ◀  / 232  ▶